Praten

De ontwikkelingen van een kind zijn nauwelijks bij te houden. Tot diep in het najaar bezocht ik met mijn zoontje de logopediepraktijk in Zwartsluis, die we zelf maar tot ‘leesdokter’ hadden omgedoopt. Klinkt wat minder zwaarwichtig. Een behoorlijk aantal letters sprak hij destijds nog niet goed uit, waardoor mensen moeite hadden om hem te verstaan. Ondertussen zijn we nog geen vijf maanden verder en zit hij op de basisschool. Daar zeggen ze dat hij zich opvallend goed kan uitdrukken. Als ik hem hoor praten, moet ik soms moeite doen om de benaming ‘professor’ binnen te houden. Het is een wijsneus van formaat. Die op het oog soms wat potsierlijke praatoefeningen hebben blijkbaar goed gewerkt.

Ik overweeg om mijn dochter van anderhalf jaar ook vast aan te melden. Vooral omdat ze het vertikt om het woord ‘papa’ uit te spreken, terwijl ze me ‘mama’ geen enkele moeite heeft. Het liefst neemt ze dat woord de hele dag in de mond. Tegen mij zegt ze iets als ‘pfrt’. En ik heet helemaal geen ‘pfrt’, laat staan dat mijn functie in het gezin ‘pfrt’ is. Ze lijkt het er om te doen. Als ik ‘aaaaa’ zeg, doet ze dat zonder moeite na. Geldt ook voor bah, beh, boeh en bie. Of iiii, eeee, uuu zoals u wilt. Zelfs paaaa is geen probleem. Volstrekt anders wordt het als ik ‘pa-pa’ opper. ‘Ma-ma!’, antwoordt ze dan. Met een brede lach op haar gezicht.

Na een oefening of 25 besloot ik vol ergernis www.cjgzwartewaterland.nl te bezoeken. “Jonge kinderen leren taal vooral thuis. Jij hebt daarop veel invloed. Het is heel belangrijk dat je samen praat, samen speelt en liedjes zingt, en dat je regelmatig voorleest”, las ik. Precies de informatie die ik nodig had. Ik zong het liedje Papa van Stef Bos, zocht een boek uit waarin lekker vaak het woord papa voorkwam en zei ongeveer driehonderd keer papa in de minuut. Ze leek het te begrijpen. ‘Pa…’, begon ze vlak voor het moment dat de huisbel klonk. “Mamaaaaa…”, klonk het enthousiast.