Herinneringen van een schoolmeester (13)

In de postbus ligt de uitslag van de citotoets. Zowel Liesbeth met haar score van 520 als Evelien met 548 gaan op de schouders. De ene kan naar het vmbo zonder nog een batterij toetsen te moeten ondergaan en de ander die dierenarts wil worden heeft deze barrage met succes genomen. Groep acht bouwt een feestje en de meester kan tevreden terugkijken met een gemiddelde score. Tijd voor iets anders. Hij neemt zijn klas mee naar de heemtuin. De tjiftjaf zingt zijn eigen naam, een vogeltje met een grijsgroene rug en een vuilwitte borst, lijkt sprekend op de fitis die zich er ook tegenaan bemoeit. Beide liedjes uit elkaar halen lukt nog wel, maar als de koolmees en de vink zich in het koor mengen raakt de jeugd van de wijs. Het is het laatste jaar voor de heemtuin. Hij moet wijken voor de uitbreiding van de begraafplaats. Wat overblijft zijn de herinneringen aan vele jaargangen kinderen die hier hun eerste lentekriebels beleefden.

Hij zoekt in de berging naar een doos waar ‘waterzuivering’ op staat en controleert de inhoud: Hak-potten, filters, grof zand, fijn zand, kiezel, potgrond. Bereid je zo’n les duurzaam voor, heb je er jaren plezier van. In de morgenpauze stuurt hij een viertal leerlingen er op uit om water te halen uit de bermsloot, het varkensgat, de haven en de bergingsvijver. Dit wordt een leuke kliederles. Na een kort klassengesprek over vervuiling en waterzuivering gaan ze in groepjes aan het werk. Ze vergelijken de helderheid van het water van de verschillende locaties en zoeken uit wat het beste filtert. Onbegrijpelijk vinden ze het als blijkt dat potgrond geweldig zuivert, terwijl je zou denken dat het een smeerboel geeft.

Na de middag fietsen ze naar de ringweg. Het krioelt er van de weidevogels. Grutto’s komen luid bekkend op hen af en proberen met duikvluchten schrik aan te jagen. Kieviten hebben een andere tactiek en leiden af in een naburig weiland. Ze vinden een nestje en een van de grootste belhamels mag de warmte van het broedsel zachtjes voelen. Er staat warempel vertedering op zijn gezicht te lezen.

Soms is er bij ziekte in het team geen vervanging te krijgen en werkt hij op zijn atv-dag. Later clustert hij deze dagen voor een lang weekend en boekt een stulpje op Vlieland. Op weg erheen verlaat hij al gauw de snelweg en rijdt door de streek waar God zou zijn verdwenen. Op het immense parkeerterrein in Harlingen laat hij de auto achter en fietst naar de terminal van rederij Doeksen. Aan boord van de veerboot klinken allerlei nationaliteiten. Van ‘all over the world’ zijn werknemers van een groot bedrijf in oliën naar Holland gehaald om een jubileum te vieren. Kosten noch moeiten worden gespaard om hen aangenaam bezig te houden. Als de veerboot de haven van Oost-Vlieland binnenvaart blaast de fanfare op de kade een welkomstdeuntje. Langs het schelpenpaadje naar appartement Intermezzo aan de Badweg ritselen koperwieken in de duindoorns. Fazantenhanen sprinten naar alle kanten weg. School is ver weg!

Gerrit van Houwelingen