Bushaltes en zwembaden (column Erik Driessen)

Het artikel op Genemuiden Actueel waarover mensen mij afgelopen week het meeste aan spraken, ging over de bushalte in het centrum van Genemuiden. De bushalte die er niet komt wel te verstaan. Sterker nog: dik kans dat er de komende jaren alleen maar minder bussen naar onze tapijtstad rijden. Dat is een onderwerp in de categorie mogelijke sluiting zwembad. Mensen zijn er niet blij mee en vinden eigenlijk dat ze recht hebben op zulke voorzieningen in de eigen stad. Woorden als schande, onbegrijpelijk en onvoorstelbaar vallen dan al snel. Begrijpelijk natuurlijk.

Toch vrees ik dat ik de komende jaren nog wel meer artikelen van deze strekking moet schrijven. Voorzieningen op het platteland worden steeds schaarser. Banken vertrekken, overheden trekken zich terug en organisaties kiezen vaker en vaker voor de grote stad. En dat proces gaat de komende decennia alleen maar sneller. Overheden hebben minder geld en de bevolking krimpt. En dat betekent dat voorzieningen als sporthallen, zwembaden, theaters en scholen minder bezoekers krijgen. En daarmee wordt een sluitende exploitatie steeds lastiger.

Eigenlijk hebben we in Genemuiden wat dat betreft nog niet zo gek veel te klagen. We hebben nog een zwembad, een bibliotheek, schitterende sportaccommodaties, bloeiende verenigingen, mooie kerkgemeenschappen, een schitterend winkelbestand en een vrijwilligersleven om u tegen te zeggen. Kom daar maar eens om in pakweg Zuid-Limburg of Oost-Groningen. Daar is de krimp al in volle hevigheid losgebarsten, waardoor de ramen van sporthallen en zwembaden massaal worden afgetimmerd met houten planken.

Voordeel is dat de krimp in deze regio vermoedelijk meevalt. Wellicht valt de kaalslag hier daarom mee. Maar de tijd van steeds meer voorzieningen en faciliteiten is voorbij. Het zou een wonder zijn als Genemuiden behoudt wat het nu allemaal heeft.