Herinneringen van een schoolmeester (24)

Herinneringen van een schoolmeester (24)

Harm is een adhd’er. Een echte wel te verstaan. Om half negen gaapt hij al als een oester. Ritalin! Tijdens de rekenles hoor je hem niet, is zijn concentratie optimaal en behoort hij tot de besten van de klas. Na de pauze lukt het hem ook nog wel een taallesje fatsoenlijk op papier te krijgen. Maar verder moet de juf een oogje dichtknijpen. Op een middag valt hij voor haar in als ze een afspraak heeft in het Sofia. ‘Is de juf naar het ziekenhuis meester?’, vraagt Harm aan hem als hij de klas binnenstapt. ‘Dan ga ik lekker klieren’, klinkt het opgetogen. De meester verschiet van kleur en vraagt hem of hij wel eens vingers in zijn nekvel heeft gevoeld. ‘O, vaak zat hoor’, is het antwoord. Meneertje houdt zich aan zijn woord en zet de groep weldra op stelten. Als hij met een spel in het speellokaal de middag een zetje geeft, hoor je Harm niet meer.

Sommige groepen zijn net potjes met pieren. Tijdens de bijbelles liggen ze al in de meest grillige foetushoudingen. Als je de spanning in het verhaal wat opvoert wordt het gekronkel wel minder. Maar o wee als het hoogtepunt voorbij is. Een opwekkingslied voor kinderen, met bewegingen, vormt dan de meest pedagogische overgang naar de volgende les. Tegen twaalven ben je dan aardig versleten. Soms laat hij wat los over het schoolleven bij het leugenbankje op het veerhoofd, waar zomer en winter volk staat, al vriezen de oren van je hoofd. De baliekluivers schudden dan meewarig hun hoofd. ‘Wat een vak meester!’ Omgekeerd verkneukelt hij zich in hun sterke verhalen uit de oude doos. Komen de Canadezen op een zaterdagavond over de dijk Gaellemuun binnentrekken, zegt een oud vrouwtje uit de grond van haar hart: ‘Zo, dat loopt mooi voor de zondag af’. Godsdienst hangt zwaar aan de hanenbalken (Gerrit Achterberg).

In zijn niet-lesgebonden tijd neemt hij de schoolgids op de schop. De federatie Veluwezoom en IJsselstreek wil eenzelfde opzet voor al hun scholen. Met een eigen inhoud, dat wel natuurlijk, maar een professionele omslag en lay-out. De hele dag loopt hij met een fototoestel rond, de meest ongedwongen plaatjes schietend om de gids te verfraaien. Het schoolplan is ook aan revisie toe, maar een machteloos gevoel overvalt hem daarbij en zuchtend legt hij het weer weg. Er kijkt toch geen hond in.

Midzomer! Aan de westelijke hemel is het amper nacht of de zon haalt in het oosten al weer de dag. ’t Is windstil. Hij neemt zijn krantje mee naar ’t veerhoofd. Er staat een advertentie in voor directeur. Wel een mooie school…wel een enthousiast team…wel moderne leermiddelen…maar geen directeur! Het tekort ervan wordt chronisch. Een spits tjokkert naar boven. Er loopt een hond op het dek. Hij legt contact met de kooiker. De schipper zwaait naar het leugenbankje. In de uiterwaard klinkt het gejodel van een wulp. Scholeksters vliegen af en aan naar het platte dak van een schuur vol tapijt, waar ze hun kroost een veilige jeugd bezorgen. Visdiefjes ruziën om een glinsterend visje. Even later staan ze toch weer te flikflooien op een straatlantaarn langs de veerdam. Mooiste plekje van Gaellemuun.

Gerrit van Houwelingen