Gaellemuun (aflevering 1)

Foto Erik Eenkhoorn

‘Gaellemuun’ is een nieuwe rubriek op Genemuiden Actueel. De redactie neemt een markante locatie in de stad onder de loep en haalt herinneringen op. Aflevering 1 moet wel haast over de pont gaan. Symbool van Genemuiden.

Hoe vaak zou hij heen en weer varen op een dag, die pont. Een keer of twintig per uur maal vijftien. Tel maar uit. En hoe vaak stond ik er zelf op tijdens mijn leven. Als baby vervoerde mijn moeder me al per kinderwagen van Genemuiden naar Zwartsluis. Varen over het Zwartewater, wandelen over de dijk. Later fietste ik zelf vijf jaar lang (zo intelligent ben ik namelijk niet) dezelfde route naar de christelijke mavo. De geur van de koekjesfabriek aan het Buitenkwartier zit nog in mijn neus.
Het was de tijd van Lok, van de Glan, van Beens en van Kleine. Mannen die vastberaden, en over het algemeen goed gemutst, een knipje zetten in een pontkaart die garant stond voor tien overvaarten. Precies genoeg voor een schoolweek zonder absentie. In weer en wind trokken we in grote groepen over de pont. De monden groter dan de daden.
In mijn herinnering bleven we een paar keer per jaar aan de kant. Vermoedelijk omdat ijs een overtocht blokkeerde. Kwakkelwinters moesten nog worden uitgevonden. En tijdens een tentamenperiode was ik ooit te ziek om te fietsen, maar besloot mijn vader dat ik fit genoeg was om per auto naar school vervoerd te worden. Ik verknalde dat tentamen economie behoorlijk.
Eén keer overleefde ik de pont bijna niet. Toen ik vanaf de Noorde in volle vaart naar het Zwartewater reed, knapte bij het wachthokje (tegenwoordig in schandalige staat) een rem van mijn racefiets. Twee seconden later knapte ook de andere rem, waardoor ik mij in een vlaag van accuratesse en wanhoop liet vallen. Ik voorkwam een nat pak en misschien wel een wisse dood. Zwemmen kon ik toen nog nauwelijks.
Van tragedies weet de pont alles. Op Biddag 1922 verloren elf mensen het leven omdat de burgemeester tijdens hevig noodweer per se wilde oversteken. Zijn wil was blijkbaar wet. Of het nou mijn watervrees is of de gedachte aan dat verhaal, maar bij elke overtocht ben ik weer blij dat de pont de overkant heeft gehaald.