Dominee Duijster verlaat Zwartsluis

Foto Henk Kuik

“Ik win wat, maar ik verlies veel”, zegt Johan Duijster over zijn vertrek uit Zwartsluis. De predikant van de Gereformeerde Kerk staat vanaf vermoedelijk half mei op de kansel in Papendrecht. “Dat is de geboortestreek van mijn vrouw en ook mijn roots liggen daar niet ver vandaan. Toch heeft dat geen rol gespeeld bij het besluit. Ik heb het gevoel dat ik geroepen word.”

Maar desondanks was het geen beslissing die op een late namiddag is genomen, vertelt Duijster. “Het begint natuurlijk met jezelf afvragen of je wilt blijven in Zwartsluis. Net op het moment dat ik besefte dat ik open begon te staan voor een vertrek, werd ik gebeld. Uiteindelijk zelfs door drie gemeenten. Bij Papendrecht had ik meteen een goed gevoel en dat is zo gebleven. Ik heb het gevoel dat ik daar wat kan betekenen. Mijn besluit heeft puur met de kerkelijke gemeente te maken. Mijn vrouw en ik zeiden juist altijd tegen elkaar dat we niet terug zouden gaan naar de Randstad. Files, altijd druk, daar zaten we helemaal niet op te wachten.”

Na zes jaar Zwartsluis heeft Duijster uiteindelijk toch de keuze gemaakt. “In het besef dat we veel verliezen. Hier zijn hechte vriendschapsbanden ontstaan. Ik leef wat dat betreft als elke inwoner. Ik tennis en ben nauw betrokken bij DESZ. Ook zit ik in een clubje dat whiskeyproeverijen organiseert. Een ontzettend fijne club mensen. En ik heb bovenal heel prettig gewerkt met de mensen in de kerk. Vooral met de jongeren heb ik het nodige bereikt. En tegelijkertijd maakte ik veel fouten. Deels logisch omdat dit mijn eerste ambt was, voorheen werkte ik bij de Albert Heijn. Toch heb ik daardoor voor mijn gevoel soms mensen beschadigd. In een tweede periode als predikant maak je dat soort fouten misschien niet meer.”

Daarnaast vraagt Duijster zich af of hij in Zwartsluis niet te nauw bij de samenleving betrokken is geraakt. De baan van predikant is immers een andere dan pakweg timmerman of makelaar. “Een predikant moet nabij zijn, maar er moet ook een soort afstand zijn. Als je heel actief bent in de samenleving, kan die afstand wellicht verdwijnen. Zelf heb ik daar geen last van, maar ik vang wel eens geluiden in die richting op. Dan ga je jezelf dingen afvragen”, aldus de predikant, die denkt dat hij daarom in Papendrecht bijvoorbeeld geen bestuursfuncties meer gaat aanvaarden. “Ik zal ongetwijfeld gaan tennissen, maar in een bestuur moet ik misschien niet meer gaan zitten. Misschien ook wel vanwege mijn gevoel voor DESZ. Dat heb ik mijn medebestuurders ook verteld. Ik ben in een paar jaar tijd een echte DESZ’er geworden.”

Het zijn de zaken die hij straks in het westen gaat missen. “Ook woon ik straks op grote afstand van mijn kinderen. Mijn vrouw werkt nu nog in Lemmer. En dan alle mensen uit de kerk en de samenleving. We verliezen veel. Aan de andere kant woon ik straks dichter bij mijn moeder in Waalwijk.”

Duijster preekt op 24 april voor het laatst in Zwartsluis. Half mei volgt vermoedelijk de bevestiging. Lachend: “Ja, als DESZ de nacompetitie haalt, kom ik weer even terug. Maar dan moet er nog heel wat gebeuren hoor.”