Coronablog Wim Rietman (slot)

Zondag 21 juni 
We zijn gisteren teruggekomen van een paar dagen Terschelling. Eigenlijk was het de bedoeling om het Oerolfestival te bezoeken, maar dat was om de bekende redenen afgelast. Van het besluit om toch te gaan hebben we geen spijt gekregen. Ik ben in mijn leven al minstens 30 keer op het eiland geweest, maar het gaat mij nooit vervelen. Wel merk je dat de coronamaatregelen erg verschillend geïnterpreteerd worden. Op het ene terras konden we gewoon met ons vieren samenzitten, terwijl dat bij een ander etablissement weer verboden werd. Verder blijft Terschelling van ongekende schoonheid. Met de fiets is alles eenvoudig te bereiken, maar wanneer je wilt waan je je op de uitgestrekte stranden alleen op de wereld.

Maandag 22 juni 
Vandaag worden er voor het eerst sinds de uitbraak in Nederland geen nieuwe sterfgevallen aan het virus gemeld. Een bericht dat hoop biedt.
In andere landen ziet dat er heel anders uit. In Zuid-Amerika worden angstaanjagende aantallen nieuwe besmettingen bekend gemaakt, maar ook relatief kort over de grens in Duitsland zijn er een paar nieuwe en vooral grote uitbraken. Het betreft hier personeel van grote vleesverwerkers.  Deze (vrijwel uitsluitend buitenlandse) mensen wonen in grote groepen onder bedenkelijke omstandigheden bij elkaar. Wanneer de pandemie bedwongen wordt zal hier ongetwijfeld paal en perk aan gesteld gaan worden. Goede zaak, lijkt me. Laten we de woonomstandigheden van onze arbeidsmigranten hier ook maar eens serieus onder de loep nemen.

Dinsdag 23 juni 
Nederland staat op de kop. Aanleiding hiervan is de uitzending van het voetbalprogramma Veronica Inside. Maar liefst 1,7 miljoen mensen volgen de discussie die over racisme gaat. Reden daarvan was een grap van anchorman Johan Derksen over rapper Akwasi in de vorige aflevering. Dat de artiest zelf allerlei verschrikkelijke dingen als “Ik ga Zwarte Piet in zijn gezicht trappen” heeft geroepen, blijft vreemd genoeg in de hele discussie buiten beschouwing.
De heren Derksen en Van der Gijp ergeren zich zichtbaar aan de houding van medecommentator Wilfred Genee. Hij kiest overduidelijk de kant van de gasten aan tafel Natacha Harlequin en Dries Boussatta.
Dat beschouwen Derksen en Van der Gijp weer als een dolksteek in hun rug.
Een en ander legt een serieuze bom onder het programma waar ik wekelijks met veel plezier naar kijk.  Genee hoeft wat mij betreft overigens niet terug te komen. Ik vond hem altijd al een gluiperd van de buitencategorie.

Woensdag 24 juni 
Black lives matter blijft de gemoederen in ons kikkerlandje bezighouden. Ik krijg steeds meer de indruk dat we in de hele discussie geen meter meer opschieten. Sterker nog, wanneer we niet oppassen staan er straks bevolkingsgroepen lijnrecht tegenover elkaar. Kan de bedoeling niet zijn, lijkt me.
Qua niveau steekt er van alle mensen die ik in de afgelopen weken over dit onderwerp heb horen voorbijkomen één man met kop en schouders bovenuit. Dat is Henk Fräser. Deze voetbaltrainer vindt net als ongeveer iedereen dat er in deze wereld geen plek voor racisme dient te zijn. Maar dat het aan de andere kant ook weinig opschiet om telkens maar weer in de slachtofferrol te kruipen. Ik kan me erg in zijn woorden vinden. En voor de duidelijkheid: Fräser is van Surinaamse afkomst.
Wie geïnteresseerd is kan middels deze link het hele interview lezen:
https://www.ad.nl/nederlands-voetbal/henk-fraser-je-moet-je-nooit-als-slachtoffer-willen-gedragen~a51418f4/?referrer=https://www.google.com/

Donderdag 25 juni 
Ik heb weer een paar dagen in Duitsland doorgebracht en dus scrol ik even door een paar nieuwssites om me van het nieuws in onze gemeente op de hoogte te stellen. Soms ontgaat me de nieuwswaarde van een bepaald bericht. Zo wordt gemeld dat een plaatselijke firma een goedgekeurde accountantsverklaring heeft ontvangen. Ik kan het mis hebben, maar zo ver ik weet is dit een noodzaak voor elk serieus bedrijf. Erg bijzonder is het in ieder geval niet.

Vrijdag 26 juni 
De Tagweg is al een hele tijd een brok van ergernis voor veel mensen. En het lijkt alleen maar erger te worden. Hindernissen, verkeersdrempels. Elke week lijkt er wel iets nieuws op te duiken. Het ongemak van de nieuwe bewoners kan ik wel begrijpen. Aan de andere kant verdienen de inspanningen van de degene die deze plannen gemaakt én goedgekeurd hebben geen ontwerpersprijs.
Ik begrijp dat de directie van Riethandel Van Rees bij de burgemeester op het matje is geroepen om verantwoording af te leggen over het feit dat ze met hun vrachtauto’s door de wijk rijden. Het moet niet gekker worden.
Deze jongens hebben gewoon geen alternatief. Toevallig zit hun bedrijf al sinds 1979 op de locatie waar het nu zit. Toen lagen veel huidige bewoners van de wijk nog onder de boerenkool.
Mensen die opperen dat ze met hun vrachtauto’s  maar via de Maten- en Sansenhekkenweg moeten rijden, kennen waarschijnlijk daar de situatie niet. Ik doe hier regelmatig mijn hardlooprondjes en moet te voet al vaak de berm in als ik een tegemoetkomende tractor tegenkom. Hoe wil je dat met een vrachtauto van 3 meter breed doen?

Zaterdag 27 juni 
Dit is de laatste bijdrage uit een reeks coronablogs. Samen met Erik en Jerry hebben we elk op onze eigen manier onze  kijk op deze bijzondere tijd gegeven. Uit verschillende reacties is  gebleken dat de berichtjes erg gewaardeerd werden. “Bedankt voor het bedanken”, zou een goede bekende van mij in zo’n geval zeggen.
Het doet ook goed dat zelfs overheden aanbevelingen uit deze blogs overgenomen hebben. Zo krijgt het zorgpersoneel dit jaar een bonus voor hun inspanningen in de Coronacrisis. Het bedrag is weliswaar niet zo hoog als hier werd voorgesteld, maar toch is het fijn dat naar ons advies van al weken geleden is geluisterd.
Corona heeft diepe wonden in de gemeenschap van Genemuiden geslagen.
Ik heb de indruk dat bijna elke inwoner wel een goede bekende heeft verloren. Langzaam richten we ons weer op, al zal voor velen de pijn voor altijd blijven. Voorzichtig kijken we weer vooruit. Ik hoop van ganser harte dat we de Coronablogs niet weer opnieuw hoeven op te starten.