Foto van omgekomen Grietje van Dalfsen komt terug naar Genemuiden

“Ik was wat aan het rommelen op zolder en toen kwam ineens die foto tevoorschijn…”, vertelt Jan Westerbeek uit Laag-Zuthem. Hij nam deze week contact op met Genemuiden Actueel omdat hij een foto van Grietje van Dalfsen in zijn bezit heeft. Dat is het meisje dat bij de veerramp op Biddag 8 maart 1922 om het leven kwam. Grietje was toen 17 jaar.

“Mijn opa was de broer van Grietje…”, legt Westerbeek even later de familiegeschiedenis uit. Deze Johannes van Dalfsen woonde samen met opoe Hendrikje Mol aan de Westerkaai. Vanaf die plek boerden ze destijds nog. Het echtpaar kreeg vier kinderen. “Mijn moeder Elisabeth (Lize) is aan de Westerkaai geboren en kreeg later verkering met mijn vader, die uit Laag Zuthem kwam. Ook haar zus kreeg eerder al verkering met Hendrik Kooijker: een jongen hier uit de buurt die loonwerker was en veel in Genemuiden werkte. Vaak logeerde hij dan ook aan de Westerkaai. Ze zijn in de jaren vijftig na hun trouwen allebei deze kant op gekomen.”

Ook opa en opoe Van Dalfsen kwamen in de jaren zestig naar Laag Zuthem, omdat ze dicht in de buurt van hun dochters wilden wonen. “Maar als kind ben ik nog aan de Westerkaai geweest. En ik herinner me goed dat de foto daar in huis hing. Dat beeld is me altijd bijgebleven. Het verhaal over Grietje kwam ook regelmatig voorbij. En later is die foto in het huis van opa en opoe in Laag Zuthem terechtgekomen.”

Na hun overlijden bleef het huis van opa en opoe in het bezit van de familie, vertelt Gerrie Brouwer-Kooijker. Dat is de dochter van Grietje (Griet), de zus van Elisabeth (Lize’. “En mijn moeder is vernoemd naar de Grietje die bij de veerramp om het leven is gekomen, maar mijn moeder was op het moment van die ramp nog niet geboren. De foto is altijd bewaard gebleven. Zelfs in de jaren dat we het huis verhuurden. Niemand heeft het over zijn hart kunnen krijgen om die foto weg te doen.”

Veel informatie over de foto of over het leven van Grietje hebben Jan en Gerrie niet. “We weten bijvoorbeeld niet wanneer deze foto is genomen. Misschien vlak voor haar dood, maar misschien ook al wel toen ze veertien of vijftien was”, vertelt Jan, die smakelijk kan vertellen over zijn moeder. Dat was een echte Gaellemuniger, zegt hij. “Ze kon zoals de meeste Genemuidenaren ontzettend hard werken en hielp graag mee in onze bakkerij. De taal was in de beginjaren wel een barrière. Mensen hadden hier moeite om haar te verstaan. Een emmer was ‘nummer’, een kip ‘een kiepe’ en vader en moeder ‘vajer en moejer’. Dat begrepen ze hier niet.”

De herinneringen kwamen onlangs weer allemaal boven bij Gerrie en Jan toen ze de foto die ze al uit hun jeugd kennen weer onder ogen kregen. En dat vlak voordat het honderd jaar geleden is dat de dramatische veerramp plaatsvond. Dat is een goed moment om de foto terug te brengen naar Genemuiden, vinden neef en nicht. Die stellen ze binnenkort beschikbaar aan de Stichting Vrienden van Oud Genemuiden.