Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
29 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

60 (column Wim Rietman)

Geplaatst op: 8 mei 2023

Ik ben vorige week 60 jaar oud geworden. En dat heb ik geweten ook. Een stortvloed aan aandacht was mijn deel. Sociale media zorgen er tegenwoordig voor dat een felicitatie snel gemaakt is. Maar het maakt het fijne gevoel dat er aan je gedacht wordt niet minder om. Bij een mijlpaal als dit hoort in mijn visie een behoorlijk feestje. En dat is er dus gekomen.

Eerlijk gezegd voel ik me al zo’n 35 jaar een jaar of 25. Behalve dan de morgen na een avond waarop ik me gedroeg alsof ik nog 25 was. Dan besef je maar al te goed dat de jaren beginnen te tellen.

Er zijn mensen die denken dat ik als een soort flierefluiter door het leven laveer. En ze hebben gelijk wanneer ze doelen op het feit dat ik probeer met onregelmatige regelmaat leuke dingen te doen. Daar zit wat mij betreft geen limiet aan. Maar dat betekent niet dat ik me niet met de ernst van het leven bezighoud. Al op jonge leeftijd werd ik met de betrekkelijkheid van ons aardse bestaan geconfronteerd. En ook in de jaren daarna zijn me al behoorlijk wat dierbaren ontvallen. Misschien wel juist daarom probeer ik van iedere dag iets te maken.

Eigenlijk was ik van plan op de respectabele leeftijd die ik nu inmiddels bereikt heb te stoppen met werken. Maar van dat idee ben ik toch afgestapt. In goed overleg met mijn werkgever is besloten om nog een aantal jaren met elkaar door te gaan. Mijn werkzaamheden geven me nog steeds grote voldoening en ook de drive en de ambitie om tot succes te komen is onverminderd aanwezig. Sterker nog, die lijkt nog te groeien.

“Je bent eigenlijk te vroeg geboren”, zei een collega afgelopen vrijdag tussen het feliciteren door. Hij doelde daarmee op mijn opmerking dat we in de huidige tijd eigenlijk allemaal een stapje meer zouden moeten doen om de boel draaiende te houden. Want de realiteit is dat de nieuwe generatie werkenden een werkweek van vier dagen wel voldoende vindt. Dat vergroot de krapte op de arbeidsmarkt alleen maar en lijkt me voor de toekomst ook geen haalbare kaart. Maar goed, met dergelijke denkbeelden ben je tegenwoordig een “Boomer”. Dat zijn zogezegd mensen met ouderwetse en conservatieve opvattingen. Ik moest de betekenis eerlijk gezegd even opzoeken toen mij de term “Boomer” ooit eens toegebeten werd. Maar ik heb er totaal geen problemen mee. Integendeel, voor mij is het een geuzennaam.

Ik zou eerlijk gezegd ook niet in de huidige tijd geboren willen zijn. Het huidige Nederland is het mijne niet meer. We leven in het land van het grote betuttelen. Stukje bij beetje worden ons dingen opgedrongen waar ik in ieder geval niet achter sta. We worden geregeerd door mensen met kilo’s boter op het hoofd en ongeveer alles is er op gericht om anderen zoveel mogelijk bij de enkels af te zagen. Ondertussen mag je zelf bijna niets meer zeggen, want de vrijheid van meningsuiting is voor velen – vreemd genoeg – een zeer selectief begrip.

Daarom probeer ik me maar zoveel mogelijk op de aangename dingen van het leven te concentreren. Ik prijs me gelukkig met een mooi gezin. Ik doe het werk dat ik leuk vind. Heb een aantal zeer fijne vrienden. Hobby’s zijn er voldoende. Op mijn oude dag heb ik er met muziek maken nog een nieuwe aan toegevoegd. Dat is wel een soort kersje op de taart, moet ik eerlijk toegeven. Op dit moment valt er gewoon weinig meer te wensen. Dat geef ik graag toe.

En dat is een constatering die me erg dankbaar maakt. En ook het besef versterkt dat het zo maar anders kan zijn. Want daar weet ik helaas ook alles van…

Wim Rietman 

Gepubliceerd door Robert Jansema
Van Dijk Containers 500