Borrelproat: sportdag eindigt in rel

‘Borrelproat’ is een rubriek van Zwartsluis Actueel (en voor deze gelegenheid ook Genemuiden Actueel) die de digitale krant in samenwerking met de Historische Vereniging Zwartsluis met enige regelmaat publiceert. Het gaat hierbij om oude volksgebruiken en de typische dorpscultuur van weleer.

Sportdag eindigt in rel

Het is 26 juni 1971, de dag dat de Mavo in Zwartsluis haar jaarlijkse sportdag organiseert. Al vroeg in de morgen vonden allerlei activiteiten plaats rond het voetbalveld aan de Berkenlaan. Onder de bezielende leiding van de  Gaellemuniger geluidstechnicus Wim Heutink werden een aantal speakers rond het veld geïnstalleerd en ingeplugd. Na een schallende test..test..test.. knalde mannenkoor Stereo met psalm 117 uit de boxen. Verkeerde tape. Niet veel later vulde ‘True love that’s a wonder’ van Sandy Coast de atmosfeer.

De organisatie had vooraf overlegd met het college van B en W of het toegestaan was een sportdag op het veld te organiseren. Net als bij de huidige situatie hing de kwaliteit van het grasveld af van de hoeveelheid regen die was gevallen. Daar het veld in prima staat was en de slechte plekken al door de gemeente waren afgezet, werd toestemming verleend. Ook werd afgesproken de doelen niet te betreden en voor de voetbalwedstrijden op de middag voor alternatieve doelen te zorgen.

De ochtend verliep in opperbeste stemming aldus directeur R.D. Leenman: “De hele ochtend is prima verlopen, er werd met inzet gestreden om de individuele prijzen”. Zelfs de directeur van de dienst gemeentewerken de heer Hoogeveen is nog een kijkje komen nemen. Je ziet hem zo goedkeurend knikken. We leven nog in de tijd van Swiebertje en Bromsnor.

Voor de middag stonden twee voetbalwedstrijden op het programma, een evenement waar iedereen naar toeleefde. De eerste wedstrijd was een ontmoeting tussen leerlingen en leraren. Voor enkelen was dit de ultieme uitdaging om via een stevige tackle wraak te nemen op een ‘onterechte’ oorvijg of wat ook maar. Naar de tweede wedstrijd werd al weken uitgekeken en deze beloofde het ultieme slotstuk van de dag te worden. Wat de topper Ajax tegen Feyenoord betekent voor de landelijke competitie, dat is de wedstrijd tussen Zwartsluis en Genemuiden voor de scholieren. Wie als overwinnaar uit de bus komt weet zich een jaar lang zowel fysiek als verbaal superieur en dat laat je als puber natuurlijk niet gebeuren.

Toen de eerste wedstrijd al even op dreef was stond wiskundeleraar Wijnbergen tot zijn eigen verbazing met de bal aan de voet voor open doel. Een korte kansberekening leidde tot een faliekante misser en het gejoel was tot ver in de omtrek te horen. Het was één groot feest langs de lijn. Dat Van der Kooij naast natuurkunde ook godsdienstles gaf lag misschien ten grondslag aan de wijze waarop hij het eerste doelpunt scoorde. Op miraculeuze wijze stuiterde en klutste de bal via een viertal benen en binnenkant paal in het doel.

Ondertussen naderde vanuit het centrum een fietser. Een ambtenaar van het gemeentehuis stapte af en sommeerde directeur Leenman om de wedstrijd te staken. “Geen sprake van” antwoordde hij, “al moet de politie er aan te pas komen!!” De ambtenaar droop af en de wedstrijd werd uitgespeeld. Deze werd door de leraren met 3-2 gewonnen. Dit moet helaas wel even gemeld worden.

Ook voor de tweede derby werden zoals afgesproken de nooddoelen ruim tien meter voor de officiële doellijnen geplaatst en geen van de spelers droeg voetbalschoenen met noppen. Het fluitsignaal werd gegeven en ‘Huilen is voor jou te laat” van Corrie en de Rekels schalde uit de boxen. Wim had smaak en het zou me niet verbazen dat hij via een technisch foefje verbinding onderhield met het personeel op de pont. Ook hun leven hing van de uitslag af.

Ondertussen werd op het gemeentehuis koortsachtig overlegd. Zwaarder geschut werd ingezet. Namens het college van burgemeester en wethouders kwam loco-burgemeester Siebert op Leenman afgestapt met de mededeling het veld onmiddellijk te verlaten: “Deskundigen waren van oordeel dat het sportveld niet gebruikt moest worden”. Vol verbazing en ongeloof vroeg Leenman wat er zou gebeuren indien hij  weigerde te vertrekken. Het antwoord van Siebert was kort en krachtig: “Dan sommeer ik de politie te komen!!”

Leenman: “Als gezagsgetrouwe staatsburger heb ik toen de megafoon ter hand genomen en de leerlingen medegedeeld dat wegens tegenwerking van de gemeente er een voortijdig einde moest komen aan deze prettige sportdag!” (Bron Zwolsche Courant)

De teleurstelling bij de leerlingen en het personeel droop van de gezichten af. Men besloot de woede te ventileren middels een spontane protestmars door het dorp richting gemeentehuis. Leenman ging met de megafoon voor de mond voorop en riep met de leerlingen de leus: “Nous voulons une journée sportive!!!” ofwel “Wij willen sportdag!!!” Hij kon het weer eens niet laten ook in deze situatie een vleugje kennis mee te geven. Wanneer je als belhamel uit de les werd gestuurd moest je je melden bij Leenman. Deze gaf je spontaan een les Frans of geschiedenis. “Wij willen sportdag!!!” De hele stoet ging voor het gemeentehuis op straat zitten en riep om de burgemeester.

Leenman ging naar binnen en werd te woord gestaan door dhr. Wink. Hij kreeg te horen dat zowel de burgemeester als de wethouder Appelo afwezig waren. Daarop nam Leenman de megafoon en verzekerde zijn leerlingen en onderwijzers dat dit muisje nog wel een staart zou krijgen.

Hierop kwamen enkele agenten op de demonstrerende groep af en vroegen wat er aan de hand was. Na een korte uitleg vertrokken deze met de mededeling dat ze zouden proberen een oplossing te vinden. Na een kwartier keerden zij terug en vertelden dat zij er tot hun spijt niet in geslaagd waren het tij te keren.

Hiermee kwam de sportdag tot een abrupt eind en werd de derby niet gespeeld. Aan de gefrustreerde Gaellemunigers werd geadviseerd om via Hasselt huiswaarts te fietsen. Middels een brief van loco-burgemeester Siebert aan dhr. Leenman werd het standpunt van de gemeente nog eens uiteengezet. Het kwam niet tot een rechtzaak maar in de ogen van de leerlingen en onderwijzend personeel verdiende Leenman een standbeeld. Er is niet voor niets een straat naar hem vernoemd: De Leenmanhof.

Herman Slurink, redactie Sluziger Kroniek

NB: WORD LID!! Het is belangrijk voor een dorpsgemeenschap dat de verhalen van voorbij blijven leven en herinneringen gedeeld worden. Je hebt niet half in de gaten hoe belangrijk dit is voor de sociale gemeenschap. Steun daarom de Historische Vereniging Zwartsluis met een lidmaatschap. Voor de Sluziger kost dit slechts € 17,50 per jaar en daarvoor ontvang je drie keer per jaar het boekje ‘Sluziger Kroniek’ met waardevolle historische verhalen en wetenswaardigheden. Voor niet Sluzigers bedraagt de prijs € 5,00 meer i.v.m. portokosten. Ook wordt er 2 x per jaar een ledenavond georganiseerd met interessante onderwerpen. Meld je aan op www.historiezwartsluis.nl en klik op het balkje ‘Word lid’ en de rest volgt vanzelf.

Bij de foto: Het schoolelftal in 1971

Van links naar rechts staand: Koen Roeten, Ben Jalink, Adrie Visser, Herman Slurink, Jurrie Blokzijl, Jan Blei. Zittend: Dick Kosters, Jan Hoekman, Teun Elken, Johannes van Dalfsen, Hilbert Slurink, Hendrik Kombrink, Theo Horzelenberg.