Tonproatavond zorgt voor veel gelach in Kaaihof

Een volle bak in de Kaaihof zaterdagavond. Voor de tweede keer werd er ‘tonproaten’ georganiseerd. Een avondje vol grappen, gezelligheid, lachen en plezier. Al meteen bij de eerste tonproater, Graatje Boemel uit Boxmeer (Frank Schrijen). 

Hij zoekt meteen twee slachtoffers uit: “Deze twee rijpere dames hier vooraan.” Tegen een fotograaf: “Hopelijk ben je ontwikkelder dan het rolletje.” Het zet de toon voor een zaal vol gelach.

Vooral de vrouwen krijgen het te verduren. “Een hond is een trouwere kameraad voor een man dan een vrouw”, weet hij. “Sluit ze allebei maar eens bij 40 graden op in de kofferbak. En kijk dan na 3,5 uur maar eens wie er blijer is om jou te zien.” Een bulderend lachsalvo volgt.

Ook actualiteit maakt onderdeel uit van zijn buut. Schrijen vraagt naar een plaats waar ze allochtonen hebben. “Urk”, roept de zaal. Ad rem volgt de tonproater: “Nou, na dit weekend niet veel meer.”

Na een korte aankondiging door presentator Luuk Drost treedt Rob van Elst ten tonele. Hij komt in de gedaante van Dik Knipscheer, gynaecoloog. Een gootsteenontstopper voltooit zijn outfit. De tonproater doet verslag van diverse bevallingen. Het niveau wordt schuiner, wat het publiek kan waarderen. “Ik merk als ik met m’n niveau zak dat de sfeer steeds beter wordt. Dus we zakken nog maar even door.”

Als het tijd is voor de pauze worden er lootjes verkocht voor de stichting Make-A-Memory. Aan het eind van de avond volgt een grote verloting. Ondertussen wordt er flink bijgepraat.

Na de pauze treedt Wichard de Benis ten tonele. Hij gaat de ton in als marktmeester. “Ik ben begonnen op een grote markt”, vertelt hij. “De arbeidsmarkt.” Al snel betrekt hij de zaal erbij. “Komt u weleens op marktplaats?”, vraagt hij. Tegen iemand die bevestigend antwoordt: “Dat dacht ik al te zien aan die kleren.”

De marktmeester komt gauw met een nieuwe vraag: “Zeggen jullie hier koe of koei?” Dat is dus koe. “Luister eens, een koe doet loeien en niet loe-en”, reageert de marktmeester gevat. Nog gevatter: “Komkommers zijn gezond. Er heeft er nog nooit een in de ziektewet gezeten.”

Diezelfde groenteboer van de komkommer blijkt alle aardappels doormidden gedaan te hebben. De reden? “We hebben zoveel aardappels, ik heb de helft thuisgelaten.”

De polier heeft een plofkip: Zijn eigen vrouw. Die kan alles eten, maar valt niet af. Bij de viskraam vraagt de marktmeester om haringen. Niet met uitjes, maar met touw. “Het is om die kraam vast te zetten.” De visboer vraagt of hij wil pinnen. “Ja dat bedoel ik, van die pinnen.”

Vrouwen moeten het wel ontgelden tijdens de tonproat. “Weet je het verschil tussen een vrouw en een terrorist?”, vraagt de marktmeester. Bij een ontkennend antwoord tegen de desbetreffende man: “Dat zegt al genoeg over jou.” Zelf weet hij het antwoord wel. “Met een terrorist kun je wel onderhandelen.”

Knallende afsluiter van de avond is Koopie Slopie (Koop Drost). Die zet meteen een hoog stemmetje op. Thuis vertelde Koopie dat ze naar Genemuiden moest. “En toen moest ik nieuwe kleren halen. Want iedereen in Genemuiden loopt er tip en top en verzorgd bij. Ik kan in de zaal wel zien dat niet iedereen uit Genemuiden komt.”

Koopie blijkt een fles advocaat meegenomen hebben naar de ton. “Harold van Dalfsen is nooit royaal dus ik neem mijn drinken zelf maar mee.” Even later: “Harold, dat betekent niet dat je geen bier hoeft te brengen.” Wanneer dat dan ook daadwerkelijk komt, vraagt Koopie wat het kost. Niks, zo blijkt. “Doe dan de hele zaal maar.”

En zo wordt aan meer lokale ondernemers de maat genomen. Vooral Heutink en Heij blijken het te moeten ontgelden. Nog een Genemuider tint aan de buut: Het verschil tussen Amsterdam en Genemuiden. “Als je in het oosten achterom komt, krijg je een kop koffie, in Amsterdam een soa.”