Henk Eenkhoorn woont al bijna 60 jaar in Engeland

“Hilligje Eenkhoorn-Kroes was mijn grootmoeder…”, reageert Henk Eenkhoorn deze week op het verslag op Genemuiden Actueel over de herdenking van de pontramp. Na wat mailcontact blijkt dat Eenkhoorn in het Engelse Woodchurch woont. Ondanks dat hij daar al meer dan een halve eeuw leeft, spreekt hij nog vloeiend Gaellemunigers

H. Eenkhoorn-Kroes (64) staat er op de plaquette bij het veer. Ze zou die dag nog naar het ziekenhuis in Zwolle zijn geweest op haar zoon te bezoeken. Die lag daar na een longoperatie. “En dat was mijn vader”, laat Henk Eenkhoorn weten vanuit Woodchurch. Dat dorp ligt in de gemeente Ashford in de provincie kent, ongeveer vijftig kilometer van havenstad Dover. “Met als groot voordeel dat ik regelmatig boodschappen doe in Frankrijk. Even de tunnel door naar Calais.”

Wie de Facebookpagina van Eenkhoorn bekijkt, heeft het idee dat hij in Genemuiden woont. Een oude foto van de Kaai prijkt groot op de pagina. Toch woont hij al langer in Engeland dan in Genemuiden. Eenkhoorn was in 1956 voor het eerst in Engeland en kon toen nog niet bevroeen dat zijn toekomst niet aan het Zwartewater, maar in Groot Brittannië lag. “Ik ging tien dagen op reis met mijn atletiekteam en toen leerde ik een aardige jonge dame kennen…Na mijn periode in militaire dienst nodigde ik haar uit om drie weken naar Genemuiden te komen. Dat deed ze. Ik ben vervolgens met haar teruggegaan naar Engeland en in 1958 trouwden we…”, vertelt Eenkhoorn.

In Engeland bouwde hij een mooie bestaan op. De gepensioneerde Genemuidenaar mag de titel ‘chartered engineer’ dragen. Dat is een Engelse ingenieurstitel. “Ik ben technisch tekenaar, constructeur en ontwerpend ingenieur geweest. Onder meer van traditionele en atoom krachtstations. Ik deed veel in de petrochemische industrie. De laatste tien jaar ontwierp ik voor olie- en gaseilanden in de Noordzee, Ierse Zee en Middellandse Zee. In 1995 ben ik met pensioen gegaan.”

Henk Eenkhoorn is dus de kleinzoon van Hilligje Eenkhoorn. “Ik heb haar niet gekend, want ben dertien jaar na de ramp geboren. Ze had vijf zonen en mijn vader Egbert Hendrik was de jongste. Zelf heb ik vijf zusters, waarvan er een is overleden in IJsselmuiden. De anderen wonen in Genemuiden, twee in Hengelo en Hilligje woont in Australië. Inderdaad…die is vernoemd naar mijn oma.”

Eenkhoorn kwam lang terug voor de Biestemerk. “Maar tegenwoordig is het meer een kermis. Dat is voor mij niet meer de echte biestemerk. Wat ik het meeste mis aan Genemuiden? Gestoofde en gerookte paling, zoute haring, ouderwetse bloedworst, groenmoes, karnemelkse pap en snert. En natuurlijk het contact met mijn zusters en andere familieleden.”