Herinneringen van een schoolmeester (22)

Harold is een ‘kammer’ oftewel hij is werkzaam als kwaliteits-, arbo- en milieucoördinator bij een bedrijf dat luchtverwarmings-, ventilatie- en afvoersystemen produceert. Hij weet alles van ISO-normen en stimuleert medewerkers deze afspraken na te komen. Als vooropleiding heeft hij HTS-werktuigbouw. En nu wil hij het onderwijs in, omdat hij zich niet echt thuis voelt in de bedrijfscultuur. Door zijn ervaring met vakantiebijbelclubwerk heeft hij het idee dat de chemie met kinderen er wel is.

Wim, de bovenschoolse directeur, gaat op onderzoek uit bij pabo en administratiekantoor. Daar kennen ze uiteraard het fenomeen ‘zij-instromer’, maar wonderlijk genoeg is er in onze regio nog amper met dit bijltje gehakt. De inschaling kan wel eens een probleem geven. Harold, begin dertig, mag zijn salaris meenemen naar de onderwijsschaal en daar past hij nog maar net in. Als de geschiktheidsverklaring binnen is, gaat hij hem coachen. Of er nog andere sollicitanten waren? Dus niet! Dochterlief volgt met argusogen de manoeuvres van de zij-instromer. Zij gaat naar het tweede jaar van de knipcursus in Zwolle en loopt stage op een schooltje aan d’overkant van de rivier in Kadoelen. Kan ze dan toch beter eerst de heao doen en de echte wereld intrekken voor ze de fuik onderwijs inzwemt? Ze stampt toch maar haar rugzak vol voor de schoolsurvival in de Ardennen. Ter bevordering van teamwerk, heet het. Hou ze bezig!

De weken rijgen zich aaneen. Daar Harold voorlopig nog op zich laat wachten, buffelt hijzelf iedere morgen voor een groep en blijft het directiewerk liggen voor de middagen. Niet dat hij dat onoverkomelijk vindt, want de combinatie ‘lesboer en duvelstoejager’ hoopt hij tot zijn pensioen te koesteren. Evengoed hecht hij aan zijn adv-middag, maakt lange strooptochten over dijken en door onland. Zoals hij in zijn jeugd sinaasappelmerken spaarde en stad en land doorkruiste op zoek naar ventende groenteboeren, zoekt hij nu naar in zijn herbarium ontbrekende plantensoorten: oranje havikskruid, nachtsilene, muizenoor. Een aangename onderbreking van de dagelijkse sleur vormt de dag waarop zijn jongste zoon zijn bul haalt en zich ingenieur in bos- en natuurbeheer mag noemen. Vol trots zit pa in het voorgestoelte van een Wageningse aula. Na afloop van de ceremonie fluistert de nieuwbakken academicus in zijn oor: ‘Hé ouwe, heb je je laarzen achterin de auto? Gaan we straks nog effe naar de Blauwe Kamer, er zat van de week een visarend’. Maar weldra zuigt het alledaagse werk hem weer helemaal op. Rekenen, taal, begrijpend lezen, gym, bijbelse geschiedenis. Hij overdenkt een binnenkomer om de aandacht te trekken. Ruben en Rebekka spelen samen in het zand bij de Davidsbron net buiten Jericho. Het is er heerlijk koel onder de palmbomen. Bartimeüs, de blinde ziener die erbij zit, hoort hen kibbelen. Opeens klinkt er geroezemoes vanaf de kant van de Jordaan. De tweeling vormt het decor voor de ontmoeting tussen Jezus en hun blinde vriend. ‘Staat dat in de Bijbel, meester’?

Gerrit van Houwelingen