Willem

Wim Rietman is een nieuwe columnist van Genemuiden Actueel. Regelmatig gaat hij bijdrages leveren aan onze site, naast andere gastschrijvers als Laura Duitman (Philadelphia, ’t Olde Staduus) en Herman Mateboer (piloot). Wim Rietman heeft een journalistieke achtergrond en een uitstekende pen. Zijn eerste column is een mooi eerbetoon aan Willem Timmerman, de man die Genemuiden Actueel oprichtte en uitbouwde tot een veelgelezen nieuwsmedium.

Ik hoor u al denken: hij schrijft z’n eerste de beste stukje en het moet al direct over hemzelf gaan. Maar wees gerust, dat is niet het geval. Bovendien,  mijn doopnaam mag dan Willem zijn, 95% van de mensen noemt mij Wim. En die andere 5% zijn mijn oude voetbalvrienden die, ondanks het feit dat het eerste cijfer van mijn leeftijd reeds een 5 is,  nog steeds Wimmie tegen mij zeggen.

Ik werd onlangs benaderd door Eric Driessen van Genemuiden Actueel of ik zin had om zo af en toe eens een stukje voor de site te schrijven. Daar moest ik eens even goed over nadenken. Want waar moet je het zo al over hebben? En wie zit daar eigenlijk op te wachten? Bovendien zit mijn agenda met werk, familie en sport al behoorlijk vol gepropt.

En dan : Genemuiden Actueel. Die naam zal ik altijd associëren met Willem Timmerman. Als één woord van toepassing was op deze markante en veel te vroeg overleden man was het gedrevenheid. Als ventje van 12 zat ik op de tribune van de oude Overtoom te wachten tot het zaalvoetbalteam van Hotel het Zwartewater binnen de lijnen kwam. De zaal ontplofte wanneer Willem al zijn energie in 5 minuten zaalvoetbal stopte. Later werd hij beroemd bij het lokale toneel. En tevens stond hij  aan de basis van Genemuidens’ bekendste nieuwssite. Zelf kwam ik weer met Willem in aanraking door de rijwieltak van de IJsbaan “de Eendracht”. Af en toe fietsten we samen in een groep en zijn passie en doorzettingsvermogen bleven me ook tijdens het fietsen of spinnen verbazen. Opgeven was geen optie, ook al was het soms zwaar. Ik zal niet vergeten dat mijn wielervrienden en ik tijdens de 230 km lange tocht van Münster naar Genemuiden afwisselend aan Willem vroegen of er nog nieuws was in Genemuiden. Telkens schoot hij weer in de lach, om daarna het gevecht met de wind weer aan te gaan.

Respect had ik voor deze gedreven doorzetter met wie je na afloop ook gezellig een drankje kon doen. Wanneer deze man mij gevraagd zou hebben om wat voor zijn site te doen, had ik op zeker ja gezegd. Dus Erik, bij deze.