Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
28 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

Koraepn

Geplaatst op: 9 september 2014

“Van mien va en moe”, zeiden we als kinderen vaak, als volwassenen mensen vroegen van ‘wie wi’j d’r iene waern’. “In een ‘uus met een dak ‘r op”, volgde meestal als ze ook nog wilden weten waar we dan wel niet woonden. Met dergelijke flauwigheden kom ik tegenwoordig niet meer weg als ze naar mijn afkomst vragen. Gebeurt nog steeds wel eens. “Oh, maar dan heb ik nog op je gepast joh!”, klonk het onlangs zelfs toen ik nauwkeurig vertelde wie mijn vader en moeder zijn.

“Je vader werkte altijd bij EDEL Tapijt!”, is een terugkerend herkenningspunt. Klopt als een bus. Ik heb wat uren in die eindeloze fabrieken doorgebracht. Op zaterdag met mijn vader mee de loonzakjes rond brengen. De geur van die tapijthallen zit nog in mijn neus.

Buiten eigen stadje doet de Genemuider afkomst soms wonderen. Dan moet je wel minimaal een kilometer of twintig buiten de Tapijtstad zijn. Binnen die cirkel beginnen ze vaak over de grote monden of de licht brutale inslag van de Genemuidenaren. “Koraepe!”, hoor je dan en de blikken in de ogen verraden weinig waardering. Buiten die denkbeeldige cirkel kun je heerlijk over voetbal praten, over tapijt desnoods of over illustere plaatsgenoten die om wat voor reden dan ook wijd en zijd bekend zijn.

Ook het geestelijk leven van Genemuiden biedt soms uitkomst. Ooit interviewde ik een Katwijker haringhandelaar. De man was buitengewoon wantrouwend en antwoordde bijna iedere vraag met ‘ja’ of ‘nee’. Toen ik terloops liet vallen dat mijn wortels in Genemuiden liggen, veranderde de toon van het gesprek volledig. “Oh, maar daar komen hele fijne dominees vandaan!”, zei de ondernemer die ineens de ene volzin na de andere sprak.

Op Urk maakte ik het zelfde mee. Een visserman deed bokkig, zweeg in alle talen en nam nauwelijks de tijd voor die akelige journalist. Tot het G-woord viel. Twee uur later hadden we alle inwoners van Urk en Genemuiden onder de loep genomen. Bij het afscheid laadde ik een hoeveelheid sliptong in die Vishandel Timmerman vermoedelijk in een jaar nog niet verkoopt. Familie en vrienden smikkelden er wekenlang van. “Een aardigheidje…”, zei de Urker.

Gepubliceerd door Erik Driessen
Van Dijk Containers 500