Foebal is oorlog

(Column door Herman Mateboer)

Op zoaterdagmörn (as ek niet buutngaets bin) dan bin d’r twie opties v.w.b. wat ek doe. As mien zeune Sebas niet muut foeballn dan goa ek richting Gaellemuun veur ’n bezuuk an mien moeier in de Meente. Maer, geregeld muut mien zeune opdraevn umme as spits te spuuln in zien team. Et is neks oogstoands, maer i’j ef d’r miestal skek van. I’j stet spits en soms poeiert i’j ze d’r mooi in en soms (de leste tied vaeker wel dan niet) get ie dekke et skip in.

Dat is demotiveernd. Et is niet leuk, maer et is now ien keer wat et is. Zien team is ’n saemn geraepte zooi, maer zie em wel skek. Zie foeballn umme eur probleemn ‘en, de gaessn die d’r niet vule van bakkn. Zie em doar ’n ingebouwde toleraansie veur, jochies die machteg greeg willn, maer niet uut de verreve koomn.

Ofgeloopn zoaterdag was et weer ies bal. D’r waarn d’r ’n paer as ullepe evroagt van ’n aander team. De invaallers waarn van de overzeese Nederlaandse gebiedsdieln. Die invaallers waarn neudeg umdat ’n twietal uut et team eskupt waarn. Iene was al niet op zien plaese, de aandere was ’n Marokkaanse prins die et niet neudeg vund um op de training te koomn. As ie dan op zoaterdag foebalde dan leup ie rond as god’s geschenk an dit spel. Now i’j dus terecht verwiederd was en d’r nog ’n paer ziekn waarn kreeg et team versterking van ’n paer jonges van de eilaandn. Dat waarn dudelek de kleine prinsn. D’r was d’r skienber nog gien iene ewest die eur ooit eweezn ad op et feit dat foebal ’n teamsport is. Veur eur was et ‘n ‘mien ego’ sport. Et was ’n ontluusternde gewaerwördege over oe ’n gezellig team met ’n leuke teamgeest deur twie ego prinsn – die et allemoale beter wussn- van binn’uut zo vergallopeerd wörde. Zie addn gien teegnstaander neudeg, zie boordn et team woar ze in spuuldn eign’aandeg de grond in.

Et verbaast mi’j nog altied oe as ek mi’j in ’n stom pöttien foebal toch steeds weer kan druk maekn umme de waardeloze olding van dit soort meinsn. Ek zie ’n stel jongn die ’n paer uurties in de weke lol willn em deur teegn ’n te balle trappn. Dat wördt dan vergalt deur jochies woarvan de opvoeding skienber nog muut beginn. Prinsn van de Antilln, of van et Rifgebergte. Kunn’ neks verkierd doen. De kleine neerbuugnde gebaarn noar eur eign teamspulers, de laatdunknde opmerkingn, et prima donna gedrag, en altied beneedn de gördel. Met zulleke vriendn in oen team eb ie gien vijaandn neudeg.

Mien oldste zeune stond noast mi’j te kiekn, zag et gebeurn en wörde zo donders verkierd dat ie iene van de ‘huurlingen’ apert nam en em ies ongezoltn de woar’eid vertelde. Dat was de kleine prins nog niet eerder overkoomn, dat was wel dudelek. Mien zeune deed wat de coach eignlek mos doen. Mien kleine Boze was extreem boos. Op dat moment was de pot foebal al zo verknald deur de geliende foebal eldn dat et toch gien kwoad meer kon. Et gif van binn’ uut ad zien werrek al edoan.

Maer now kump et. Ekke, brave burgerlul, wenkte mien zeune, en vertelde ‘m: ‘Ruben, dit is niet jouw taak. Dat moet de coach doen.’ Wiet ie wat ie zeg? “Als ik achttien ben en mag stemmen, dan stem ik op Wilders.” Doarnoa volgdn ’n iel stel kreetn en uutroepn die as in ’n stripverael altied zo weer egeevn wörn: #%&*(@)^@$@#.

Now, et was ’n stuk minder netties dan dat en ek zaege oe, zo eb ek ‘m niet op ‘evoed. Maer ek eb dat jochien nog nooit zo kwoad ezien. Et deu mi’j wel wat, i’j kwam op veur zien bruurtien (en zien team) die ekoeioneerd wördn deur geteisem wat nog nooit ’n strobried in de weg elaegt was. Snotaepn die dinkn dat de asse van de weerld deur eur konte löp.

Uurn laeter waar ek nog närreg van alle negatieve emoties van wat gewoon ’n pöttien foebal mos weenn. En dat niet vanwege de teegnstander. Dat was ’n stel bongels uut Elburg, die gaessn waarn goed bezig. Nee, umdat d’r olders bin die eur verantwoordege niet neemn veur de kienders die ze op disse weerld zettn. Meinsn die as ie nooit zien langs de lijn, die koters koomn op eur fiesien, en muun et allemoale zelf maer uutzuukn. D’r ontstet ’n microcultuur binn’ ’n cultuur. Pa en ma (as ze nog saemn bin) em et te druk met eur eign leevn en bin skienber al lange bliede dat ze van eur kroost of bin. Lamzakkn, neemt ’n cavia, of goldvissn!

Ek bin in aerte en niern ’n liberaal. Wat ’n meinse bereikt in ’n laand as et onze is puur zien eign verdienste want alle lechtn stoan op gruun! De luxe van vrij’eid die wi’j genietn kump onder druk as meinsn dinkn dat aa’j doar ’n leupien mee kunn neemn. D’r is gien ruumte veur prinsn die neks brengn en allient maer aeln. Of ’t now op ’t foebalveld is of woar dan ook. D’r is lef veur neudeg um die stumpers dat an ’t verstaand te brengn. Et is niet allient ’n grensrechter die wördt dood eskupt. Wi’j loopn allemoale de kaans dat wi’j onderuut eskupt wörn umme de simpele reedn dat de brutoale de alleve weerld ef! Kwestie van goed fesoen en op tied oen grenzn angeevn!