Onder de indruk van de mensen van De Meente

De afgelopen weken nog meer tijd dan anders in De Meente doorgebracht. Ik at zelfs in het restaurant. Zuurkool met een speklap, als u het graag wilt weten.  Nog sterker: vrijdagavond stond ik in de rij van het snackuurtje op het grote plein. Paar patat en paar kroketten halen. Tijdens het wachten genoten van de gesprekken van de oude dames, want gek genoeg waren het louter dames die patat kwamen halen. Een dame toonde zich blij met de start van het schaatsseizoen. “Doar kank d’iele dag wel noar kiekn”, klonk het, terwijl anderen spraken over de mogelijkheden van een elektrische fiets, de onlangs overleden Gaellemuunigers en uiteraard ook de nodige futiliteiten. “Ik dachte: ik goa eem petat haeln…”. Dat soort werk.

Buiten de prachtige types die in De Meente wonen, raakte ik vooral nog meer onder de indruk van het personeel. Ze hebben vast de nodige problemen met de bezuinigingen gehad, maar aan de vriendelijkheid, behulpzaamheid en zorgzaamheid is het niet te werken. Loop je naar de receptie voor een adres van een bewoner, dan schrijven ze het meteen op een briefje. “Dat komt later nog wel eens van pas”, klinkt het dan. Als je vraagt of ze een complete adressenlijst willen opschrijven en de brieven willen versturen, doen ze het volgens mij ook nog. Geen moeite teveel.

Dat geldt helemaal voor het verzorgende personeel. Wat een verzameling van lieverds, schatten, topmeiden en keiharde werkers bij elkaar. Zelfs als ze werk moeten doen waarbij ik van de gedachte al moet kokhalzen, doen ze hun uiterste best en meer. Voor zover mogelijk. Want reken maar dat de meiden en dames er door alle bezuinigingen keihard aan moeten trekken. Alles wat vroeger vanzelfsprekend was, staat onder druk. Dat gaat ten koste van veel, maar niet ten koste van de liefde en toewijding van de medewerkers. Je zou er een heel boek aan moeten wijden, maar ik hou het maar bij één woord: indrukwekkend. Maar dan met van die streepjes er tussen: in-druk-wek-kend.

Regelmatig naar De Meente gaan, is voor mij niet meer nodig. Ik zal de sfeer in het huis van Genemuiden nog gaan missen ook. Daarom is het de hoogste tijd dat ik ‘Vriend’ van De Meente wordt: www.vriendenvandemeente.nl . Uit respect voor de bewoners en vooral de medewerkers.

Erik Driessen