De pont (column Wim Rietman)

Het voertuig ligt momenteel weer in ieders mond : de pont. Elke week worden er momenteel foto’s geplaatst van mensen die tevergeefs staan te wachten op het vertrek van onze plaatselijke veerdienst. De vaartijden van onze trouwe pont zijn inmiddels zo ingekort dat er werkelijk geen touw meer aan vast te knopen is. Kortom: ergernis alom.

Onze plaatselijke band Juust zingt het al jaren: “Over ut waeter, bi”j dat mooie veer”. Maar als we nog even wachten, kan de tekst aangepast worden in: “Over Hasselt, over die lange ni’je weg”.

De veerverbinding is natuurlijk al jaren een zorgenkindje voor welke exploitant dan ook. Sterker nog, de huidige uitbater Connexxion legde begin dit jaar een claim van maar liefst een half miljoen euro bij de gemeente neer voor het exploitatietekort en achterstallig onderhoud. Ik hoor er inmiddels niets meer over, maar gaat u er maar van uit dat we daar nog niet van af zijn.

Misschien kijk ik er te gemakkelijk tegenaan, maar op het oog lijkt het mij eenvoudig. Er wordt een aanbesteding voor het regionale streekvervoer uitgeschreven en degene met de beste aanbieding gaat met de order aan de haal. Wanneer in zo’n aanbesteding duidelijk vermeld wordt wat van de vervoerder verwacht wordt, lijken problemen uitgesloten. De pont maakt vanzelfsprekend deel uit van die aanbesteding en de opdrachtgever (de gemeentes) bepalen de voorwaarden. En dus ook de dienstregelingen.

En daar gaat het mis. Het lijkt er sterk op dat Connexxion de dienstregeling steeds verder uitholt. Vroeger was het duidelijk: de eerste pont vertrok ’s morgens om 6 uur en ’s avond om 11 uur ging de laatste. Inmiddels zijn er al een hele rits van deze uren af en gedurende een half jaar (in de wintermaanden) vaart de pont op zondagen zelfs helemaal niet. Deze beperkingen leiden tot verwarring, maar vooral tot ergernis. Dat de veerpont op zich niet rendabel is, geloof ik op voorhand. Maar dat de kosten, door al die uren uit de dienstregeling te halen, sterk worden gereduceerd, lijkt mij onwaarschijnlijk. Sterker nog, door de onduidelijkheid in de vaartijden, zien mensen denk ik van gebruik van de pont af. Je weet maar nooit of hij vaart of niet.

De pont uit de vaart nemen is ook geen optie. Dagelijks maken honderden schoolkinderen gebruik van het veer. Het lijkt me behoorlijk bruut om deze jongelui dat hele stuk om te laten fietsen.

Ik heb er niet voor geleerd, maar ik zou de hele pontproblematiek toch anders aanpakken. Ik zou proberen het gebruik van de veerdienst juist te stimuleren.

Wanneer je via Hasselt omrijdt, kost je dat minstens een liter benzine. Dat is vandaag aan de dag toch gauw 1,70€. Een pontkaartje kost, wanner je alleen in de auto zit 2,60€. Wanneer je de prijs van een pontkaartje naar 1,50€ zou laten zakken, dan stimuleer je het gebruik van de veerdienst. Nu vaart de pont vaak met één enkele auto op en neer. Dat brengt exact 2,60€ per overtocht in het laatje. Wanneer 4 auto’s à 1,50€ de overtocht maken is de omzet 6€, en de vaste kosten blijven hetzelfde. Eenvoudig rekensommetje toch? Maar zoiets werkt alleen wanneer er ook een fatsoenlijke dienstregeling gehanteerd wordt.