Herinneringen van een schoolmeester (deel 5)

Collega Gert van de ‘Cockse skoele’ komt regelmatig buurten. Binnen een jaar neemt hij de toko in de Schoolstraat over en verhuist de Calvijn naar een nieuwe locatie op het Tag. Gerts eenpitter zit liever centraal op deze plek, al is de school een halve eeuw oud. De vglo-maten zijn echter om de vingers bij af te likken. We kletsen wat bij en maken een plan voor inwoning van twee groepen, want de Ichthus barst uit z’n voegen.

Rond de nieuwe school rijzen weldra de nodige problemen. Er moeten in het ontwerp-bestemmingsplan wijzigingen worden aangebracht. Daar zijn uiteraard een batterij ambtenaren druk mee. De vreemdste kreten vliegen over tafel: hinderzone geluid, milieutechnische belemmeringen, juridische planologie, artikel zeventien. Waar gaat dit over? Ook Maarten de bovenschoolse, voor een aantal uren ingehuurd om bestuurlijke taken te stroomlijnen, doet een duit in het zakje met een onheilsbericht. Alle plannen over inwoning voor de duur van de nieuwbouw hangen aan een zijden draadje. Het bestuur vindt het geen strak plan. Niet te verkopen aan de ouders van onze eigen kleur. De verzuiling voorbij? Had je gedacht! Uiteindelijk komt men wel bij zinnen….

Als hij pas hoofd der school is, staat hij vier dagen voor de zesde klas en kan hij zich op woensdagmorgen met andere zaken bezig houden zoals ‘potloden en gummetjes’ bestellen. Aan het eind van zijn loopbaan zijn de rollen omgedraaid. Maar lesgeven aan een groep en het contact met de kinderen blijft de liefde van zijn hart houden. Neem Sara, een meisje uit groep vijf. Haar grootouders komen uit Marokko. Bij de vertellingen over Abraham is ze een en al aandacht. Ze glimlacht en knikt als de meester de betekenis van haar naam uitlegt: vorstin! Iedereen mag een onderwerp voor een spreekbeurt uit een kaartenbak vol onderwerpen kiezen. Zij gaat voor ‘de Islam’. Niemand van haar klasgenootjes voor ‘het Christendom’. De groep is doodstil als ze haar gebedskleedje uitrolt richting Mekka. De islam-catechismus met z’n rituelen en wassingen laat ze rondgaan. Het multiculturele samenleven klopt ook op de poorten van Gaellemuun.

’t Is met de geschiedenislessen de tijd van ridders en kastelen. Floris V maakt zijn hoge sprongen, die weldra zijn gedaan. Het plaatselijk kasteel ‘Het Blokhuis’ wordt met de grond gelijk gemaakt door de roofridder van Westenholte. De klas smult van een schitterende vierdelige NOT-film over de Middeleeuwen, waarmee hij een viertal lessen afsluit. Als het lentezonnetje begint te schijnen neemt hij de jeugd mee op een wandeling langs de spaarzame gevelstenen en weinige oudheden in de Langestraat en langs de binnenhaven. Wijzer door de tijd.

Gerrit van Houwelingen