Columnist (column Wim Rietman)

“Weet je wat het is met die columnisten?”, zo opende de man naast me aan de lange tafel het gesprek. “Nou, niet echt”, antwoordde ik naar waarheid. “Maar gezien je aard van vragen lijkt het er op dat je me dat aanstonds gaat vertellen.”, zo liet ik er op volgen.

Sinds René van der Gijp in het programma Voetbal International ongeveer 5 keer op een avond een opmerking begint met:  ”Weet je wat het is, Johan?”, of “Weet je wat het is, ouwe reus?”, lijkt half Nederland deze openingszin te hebben overgenomen.

M’n tafelgenoot leek even kort uit het veld geslagen door mijn interruptie. Ik begreep meteen dat het niet gepast is te reageren wanneer iemand je vraagt: ”Weet je wat het is?”. Het antwoord gaat hij namelijk zelf geven.

Het was zo’n typische verjaardag.  De vrouwen aan de ene kant van de kamer, de mannen aan de andere. De koffie was van tafel, het bier werd aangerukt. De stukjes worst en kaas vonden al gretig aftrek. Ongetwijfeld zouden er later op de avond ook nog gehaktballen worden geserveerd. Je mag het kneuterigheid noemen, maar ik hou er wel van.

“Er zijn er teveel van.”, zo deelde het aangetrouwde lid van de jarige mee.

Ik moest even schakelen, maar begreep snel dat we nog bij de columnistenproblematiek zaten.  “En bovendien dringen ze hun eigen mening op.  Ik vind ze ook agressief in hun taalgebruik. En ze trappen tegen allerlei dingen aan. Lekker makkelijk vanaf de zijlijn”, zo vervolgde hij zijn betoog.

Ik wachtte even met reageren. Misschien was zijn kleine tirade nog niet ten einde. Maar het bleef stil naast me.  De vragende blik bleef echter. Het was duidelijk. Hier werd een reactie van mijn kant verwacht.

“Weet je wat het is met jou?”, antwoordde ik de buurman uiteindelijk. En uiteraard gaf ik hem niet de kans om tussentijds in mijn reactie in te breken. “Er zat veel waarheid in jouw betoog. Maar je  weet schijnbaar niet wat de taak van een columnist is.”