Herinneringen van een schoolmeester (6)

‘Erik, kom eens hier’! Hij sloft naar de instructietafel, waar de meester zich adaptief (lees: op meerdere niveaus) uitslooft. Het zijn de dagen na de toets en groep 5 zwoegt zelfstandig op de sommen uit het rode plusboek, waarin de auteurs van de euro-versie van de rekenmethode Pluspunt hun best hebben gedaan het de kinderen zo lastig mogelijk te maken. Erik is toe aan een rijtje getallen die steeds minder worden: 4000, 2000, 1000 en dan mag hij de reeks afmaken. Als hij na enkele zetjes van de meester in de gaten krijgt wat de bedoeling is, veert hij op. Hij snapt het. ‘Wat is dan de helft van 1000’? Erik zwijgt.

Als de meester een stapeltje 1-10-100 dozen pakt, lichten z’n ogen op. ‘Makkie’, zegt hij na enig nadenken, ‘500…mag ik nu naar m’n plek’? Maar nee, dat mag hij niet en de meester vraagt door: ‘En de helft van 500 dan’? Erik verdeelt de vijf overgebleven dozen. Met de laatste blijft hij in zijn handen zitten en kijkt de meester hulpeloos aan. ‘Zal ik een zaag voor je halen’?, vraagt deze gemeen. Met een vermoeid gezicht verdeelt Erik de tientallen.

Op een zonnige, windstille winterdag valt hij ’s middags in voor groep 8. De citotoets is net geweest en de jeugd heeft wel zin in een verzetje en de meester niet minder trouwens. Daarom om kwart over 1 uur met de fiets bij de pont. Duizenden kolganzen hebben de graslanden in de Barsbeek tot hun eigendom verklaard. Het geschreeuw van de groep vermag hen niet te verontrusten, maar als een paar jongens het onland instormen, verheffen ze zich oorverdovend op de wieken, gevolgd door talrijke families op aangrenzende percelen. Even wordt er gepauzeerd tegen de goudgele hopen van een rietboer. Tientallen wulpen foerageren in het pas gemaaid rietland.

De meester besluit over Oppen Swolle terug te fietsen. Ter hoogte van het Vogeleiland wordt de omweg beloond met een sprong reeën, die zich schichtig terugtrekken in een bosje zwarte elzen. Bij het veer dobberen slobeenden en nonnetjes, maar de jeugd heeft er geen oog meer voor, want de leerlingen van het Agnieten College komen er aan. Daar gaan de meesten na de zomer ook heen. Er zitten veel oud-leerlingen tussen waarmee ze beginnen te dollen.

Terug op school heeft hij een gesprek met zijn algemeen directeur naar aanleiding van een evaluatierapport van een studiemiddag ‘teamcommunicatie’ op de hei. De zelfreflectie van het team is wat op een striptease gaan lijken. De algemeen directeur (stoom uit diens oren) roept hem op het matje: ‘Wat is er met jouw team aan de hand’? Hij neemt zich voor in een volgende personeelsvergadering de collega’s te waarschuwen dat ook voor het invullen van vragenlijsten op een nascholingscursus de wijze woorden van Prediker gelden: ‘Wees niet al te goddeloos noch al te rechtvaardig’.

Gerrit van Houwelingen