Herinneringen van een schoolmeester (14)

Op weg naar school breekt de egaal grijze lucht wat open. Na nog wat heen en weer gevlieg worden ze door de ouders uitgezwaaid. De familie Hoekman brengt de bagage, doen ze al jaren, wordt zeer gewaardeerd. Bij het Haersterveer breekt de zon door. Over de Vechtdalroute gaat het naar het oosten. Kort na de middag bereiken ze het zweefvliegveld van Salland, waar de verrichtingen van de zweefclub worden gadegeslagen. Voor ze op de plaats van bestemming komen moet de Lemelerberg nog worden bedwongen, wat maar weinigen lukt zonder stil te vallen. Het worden heerlijke dagen in kampeerboerderij ‘De Eskamp’ in Lemele, met bosspelen aan de voet van de Archemerberg, een vleermuisexcursie langs de Lemeleresch en een zeskamp in de Sahara. Het schitterende zwemweertje maakt een bezoek aan het buitenbad van Ommen ook mogelijk. Na een sporttoernooitje op de vrijdagmorgen en de laatste restjes uit de keuken rijden ze via Vilsteren en de stuw naar huis om door een straffe tegenwind pas laat in de middag te arriveren. Total loss!

’t Is bijna zomervakantie en de meeste leerstof is doorgewerkt. Het wachten is op een mooie dag. Het blijft altijd weer een gok, want komt de weersvoorspelling uit? Ze fietsen naar het bezoekerscentrum in de rietlanden van de Wieden, waar de jeugd wordt verdeeld. Een groep verdwijnt in de Foeke met een stel opdrachten, een tweede groep bekijkt in de Holken een klankbeeld over de eendenkooi en de derde loopt het natuurpad. Elke 20 minuten wisselen en vervolgens is het weer verzamelen geblazen en worden de opdrachten samen nagekeken. Welke groep met de minste fouten wordt verheven in de orde van de Bruine Kiekendief en wie met de hoogste individuele score komt in aanmerking voor het natuurprijsje? Dan kan het niet langer wachten en popelen ze om naar de Blauwe Hand te gaan, waar nog een uurtje wordt gezwommen. Natuuronderwijs met een low budget: pontgeld en een ijsje. Van zulke dagen geniet de meester niet het minst!

Die zaterdagmorgen leegt hij de postbus van school en koopt een Volkskrant. Er staat een artikel in over de ‘managerskaste’. Wat een mooi woord voor een slechte zaak. Geert Mak wordt geciteerd uit zijn lezing J’accuse’(Ik beschuldig) waarin hij fel uithaalt naar deze ongenaakbaren. Je hebt ondernemers én managers. De laatsten niet gehinderd door vakinhoudelijke kennis, alles overhoop halend en het verkopend als reorganisatie. Mak noemt het figuren die als een vlo van de ene uitdaging naar de andere springen, een spoor van verbittering en vernieling achterlatend. Ze beroven bovendien het voetvolk van de eer van hun werk en tellen alleen het meetbare. Aandacht voor het kind, hoe meet je dat? Sjonge Geert, je mag toch hopen dat die ergernis nooit het onderwijsveld bereikt, want wat valt er in Lemele en in de Wieden te meten? Wat komt er echter als eerste bovendrijven bij de herinnering aan je basisschooltijd?

Gerrit van Houwelingen