Degradatie (column Wim Rietman)

Als groot liefhebber kom ik er natuurlijk niet onder uit om af en toe ook eens een stukje over voetbal te schrijven. Wat mijn eigen support betreft, speel ik de laatste jaren op drie borden. En op twee daarvan loopt het momenteel zeer crescendo.  Sinds klein kind ben ik voor PSV. Aangaande deze club laat mijn huidige gemoedstoestand zich raden. Aangezien Eindhoven toch iets te ver rijden is, hebben mijn zoon en ik sinds enkele jaren een seizoenkaart van PEC Zwolle. We beleven er veel plezier aan, want de club behaalt momenteel ongekende successen. Maar mijn grote liefde op voetbalgebied is natuurlijk ons eigen Sportclub Genemuiden. En helaas laten hier de resultaten in de huidige voetbaljaargang veel te wensen over.

Hoewel er nog een minieme kans op handhaving is, lijkt voor mij de degradatie een feit. Afgelopen zaterdag zag ik een ploeg die de moed al had opgegeven en die niet in staat was om 100% voor de laatste strohalm te vechten. De spelers gooiden er zeker niet met  de pet naar, maar konden ook niet de onverzettelijke houding waar Sportclub om bekend staat op de mat brengen. Het deed me een beetje denken aan een andere cruciale wedstrijd, namelijk de thuiswedstrijd tegen Hoek. Ook toen werden de “groen-witten” door een mededegradatiekandidaat op inzet en karakter afgetroefd. Toch de wapens die Genemuiden meestal zelf hanteert. Het is sowieso een feit dat Sportclub het tegen de laagvliegers dit seizoen heeft laten liggen.

De laatste seizoenen krijgt Sportclub structureel veel te veel doelpunten tegen. Een hele aanvaardbare eigen productie kan daar lang niet tegenop.

Het elftal lijkt dringend behoefte te hebben aan een paar krachtpatsers in de verdediging. En dan het liefst met behoorlijk veel lengte, want daar schiet de huidige defensie letterlijk en figuurlijk tekort. Zeker nu Berry Halfwerk gaat stoppen. Het middenveld ziet er op papier aardig uit, maar de paradepaardjes Patrick Lip en Martijn Jansen tonen hun onbetwiste capaciteiten (mede door aanhoudend blessureleed) nog maar zelden. Korf toonde zich net als Ties een echte aanwinst. Helaas gaat laatstgenoemde ons na één seizoen alweer verlaten. Scheelt toch zo’n 20 treffers.

Afgelopen zaterdag hoorde ik op de tribune geluiden dat het niet erg is dat Sportclub afdaalt naar de hoofdklasse. Met de aanstormende jeugd in aantocht zou dat een succesvolle missie kunnen worden. Ik ben het daar in meerdere opzichten niet mee eens. Ten eerste kan ik geregeld van het niveau, de media-aandacht en de entourage van de topklasse genieten. Dat is in de hoofdklasse toch duidelijk een maatje minder. Bovendien weet ik niet of de hoofdklasse het ideale podium is voor onze groeibriljanten om zich te ontwikkelen. Waar je in de topklasse zelf ook nog aan voetballen toekomt, wordt het in de hoofdklasse weer meer “niet lullen, maar poetsen”. Elke week wacht weer een tot op het bot gemotiveerde tegenstander die het grote Genemuiden wel eens een loer wil draaien. Dat kan voor de jeugdige talenten een  harde leerschool worden.

Ik ben overigens een groot voorstander van eigen jongens een kans geven, maar realistisch gezien moet je de ambities dan wel enigszins terugschroeven. Want zoveel geluk als bij ons laatste kampioenschap in de hoofdklasse zullen we niet gauw meer tegenkomen.