Ode (column Herman Mateboer)

Al vule langer addn wi’j et in de planning umme bi’j ons tuus de boovnboel ies an te pakkn. Maer ja, dat kost ’n paer stuvers en dat addn wi’j al langer uutesteld vanwege de onzeker’eedn bi’j mien veurege werkgever. Toen ek doar ien keer weg was en wusse dat ek mien toekomst elders zol muun invulln, mos de dertien joar olde boel d’r an geleuvn. Creme spachtelputz mos strak wit stucwerk wörn, ’n nije vloere d’r in (nee, gien tapijt), nije gedienn, ’n nij baede, d’iele rataplan mos d’r an geleuvn.

Dan zörg ie dat aa’j eerst de stucadoor kriegn, dan de skilder, dan de stoffeerder en nog zo ’n paer zzp-ers woaronder ’n electriciën. De stucadoor leut ’t vanwege ziekte op ’t leste moment ofwietn maer drie daegn laeter stond d’r ’n aander.

Toen wi’j de systeemkaste uut mekaere aeldn bleek dat d’r uut de douche an d’aandere kaante van de mure over de joarn langzaam waeter elekt was woardeur d’r ’n lilleke skimmelplekke op de mure zat. Dat muu’j dus op zo’n moment net niet em. Installateur ebeld. Dan dink ie, die vent zit niet op zo’n klein rotklussien te wachtn, maer s’middes um vuuf uur stond ie op de stoepe umme wat troubleshooting te doen. Drie daegn laeter kwam ie voegn uutsliepn, kitnoadn wegaeln en opnij voegn. Niet dat ek zol zaegn; ’n klus woar ek op zitte te wachtn. Maer i’j deu ‘t wel en aelde ons niet et vel over d’oorn. Net as de electriciën, ook veur ’n wissewaessien, maer i’j kwam veurriedn, löste et probleem op en veerteg minuutn laeter was ie weer weg. Allebeide eern waarn vriendelek en veurkoomnd. Net as de op et leste moment angerukte stucadoor trouwns, en de skilder. Ook zo’n mooi nummer met ’n bierballeg woar aa’j U teegn zaegn, i’j ad suker, apneu en ’n neurotransmitter in zien konte um ’n zenuw in zien bien lam te laegn as die tevule piene veroorzaekte. O ja, en i’j leup op twie morfinepilln per dag.  I’j was ’n joar of twieë geleedn failliet egoan deurdat ie in de val van ’n grote annemer was mee-esliept. Now was ie weer in zien ientien op pad en ondanks al zien krakkemekkeg’eid was ‘t ’n altied vroleke keerl vol grappn en grolln.

Ook kwam d’r nog ’n timmerman langes want ‘n paer balkn an de buutnkaante van ’t uus (verrot, van waeiboomn olt emaekt, ie geleuvn niet oe belabberd er ebouwt wördt teegnwoordeg) mossn vervangn wörn. Ook ’n lullege klus dat ie zaegn, wat muu’k d’r mee. Maer i’j stond d’r wel en ad goeie road, die niet duur was.

Allemoale zzp-ers, allemoale (op de eerste stucadoor noa) euln z’eur an d’ofsproakn, waarn niet skrekbaarnd duur, niet te goed veur de kleine klussies en wat ek ook  belangrieke viene, aerstekke oarege keerls, stuk veur stuk. Petje af.

Oe kump dat, goa’j oe dan ofvroagn? Et muut ’n mix weenn van concurrentie maer ook an-edreevn deur de transparantie van bi’jveurbeeld internet. Neemt die eerste stucadoor, op Marktplaats stoan in de reacties op zien advertenties louter positieve kritiekn, tachteg keer ’n duumpien de lucht in, die dut dus wat goed. Doet ’t fout en ie wörn genoadeloos efileerd, zo makkelek en laagdrempelig is dit medium wel. Dus dat kan zo’n man zich gewoonweg niet permitteern. Die wet duvels goed dat ie ’n stuk verder kump met vriendeleke veurkoomnd’eid en goed werrek dan ’n nurkse en onwelwillnde instelling. Wi’j an ’t werk blievn dan muu’j zörgn dat meinsn positief over oe bin. Zo bin ek an al die meinsn ekoomn. Mond tot mondreklame.

Allemoale ambachtslui, kleine ondernemers, die wietn dat ze veur elleke cent muun knokkn en dat d’r altied kapers op de kust bin. Eigenlek is ‘t ’n veroademege umme met ze te werrekn in plaese van met ‘n grote bouwmogul die allient veur ’t advies en veurriedn al tig euro bereeknd. Dat is tegelieke dink ek ook de reedn dat noa de crisis dit soort moguls minder ezien wörn maer eur ex-personeel as zzp-er des te meer. Ek kan niet in die keerls eur portemonnee kiekn, en wiete dus niet of ze zellef altied tevreedn bin. Et zal ongetwiefeld niet altied makkelek weenn, van d’aand in de taand leevn, maer ek vien et as klaante ’n uutkomst. Hulde aan de zzp-er!