‘We mogen iets van het Woord doorgeven’

Vier kerken, vier man. Het is een jaarlijks terugkerend ritueel op de zomerzaterdagavond. Langs de bootjes in de Binnenhaven en bij de Top loopt een groepje van twee mensen. Het zijn de ‘bootevangelisten’.

Al meer dan 30 jaar organiseren diverse kerken de bootevangelisatie. Inmiddels werken de Hervormde, Gereformeerde, Hersteld Hervormde en de Christelijk Gereformeerde Kerk eraan mee. “Dit kunnen we gelukkig wel samen doen”, zegt ouderling Stèfan Oosterveer van de Hervormde Kerk.

Wat dat betreft maakten de bootevangelisten eens een bijzondere avond mee. “De rode draad van de gesprekken die zij met de bootjesmensen hadden was dat het jammer is dat er zoveel kerktorens in Genemuiden staan. Toen de andere groep terugkwam, bleek die dezelfde ervaring te hebben.”

Bewust wordt het zo georganiseerd dat er nooit twee mensen van dezelfde kerk samen op pad gaan. Ze komen altijd uit verschillende kerken. “En als ze nog een keer gaan, dan is er weer iemand uit een andere kerk die met hen meegaat.”

En dat kan ook, want het aantal vrijwilligers groeit. “We hebben dit jaar zelfs tegen mensen moeten zeggen: ‘gaan jullie deze keer maar niet mee, dan kunnen we nieuwelingen aan de beurt laten’”, glundert Oosterveer. Waar die groei vandaan komt, is voor hem een raadsel. “Blijkbaar hebben meer mensen behoefte om in gesprek te gaan.”

En dat terwijl het haventje aan de Ketting nu afgevallen is. “Jammer”, noemt ‘bootevangeliste’ Klazina Logtenberg dat. “Daar had je altijd hele goede gesprekken. En vaak waren daar ook de niet-kerkelijke mensen. Mensen die toch al van plan zijn om naar de kerk te gaan liggen vaak al in de Binnenhaven.”

Dat bleek afgelopen zaterdag weer, toen Logtenberg in de Binnenhaven liep. “Dat waren veelal kerkgangers. Desondanks kom je daar ook mensen tegen die gebroken hebben met de kerk. Dan waren hun kinderen nog wel gedoopt, maar was de klad erin gekomen. Bij die mensen merk je nog weleens weemoed als ze zien hoe kerkelijk Genemuiden is.”

Logtenberg gaat daar soms bewust mee over in gesprek. “Mensen zijn dan best wel openhartig en vertellen ook over moeilijke, persoonlijke dingen. Je kunt dan wel iets doorgeven en praten over het vertrouwen in God dat je zelf hebt. Zo af en toe hebben we dan hele diepe gesprekken. Ik vind dat best wel bijzonder. Maar ons eerste doel is in ieder geval dat mensen een stuk gastvrijheid en vriendelijkheid ervaren en de envelop met lectuur aannemen. Wij mogen het Woord doorgeven en juist daar verwachtingen van hebben.”