Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
29 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

Bang (column Nick Hoekman)

Geplaatst op: 7 september 2015

Mocht het u gisteravond of anders vanochtend bij het koffiezetapparaat of de kopieermachine zijn ontgaan: Oranje heeft verloren. Van Turkije. In heel Europa zijn na afloop van de wedstrijd miljoenen autorijdende Turken toeterend ten tonele verschenen. In Genemuiden ook toeterende toestanden, geen Turken. Nee, het was de overbuurman die zijn vrouw vanuit de auto aanspoorde om de badkamer te verlaten en naast hem in de bolide plaats te nemen.

De kansen dat Oranje aankomende zomer alsnog op het EK in Frankrijk actief zal zijn, is procentueel even groot als de Friese Elfstedentocht tijdens de bouwvakvakantie. En dan acht ik die optie nog groter. Dat de equipe van Danny Blind in Turkije – opnieuw – niet thuis gaf, zou volgens de NOS commentator wel eens kunnen liggen aan de vijandige sfeer in het stadion. Pardon? Hoezo zouden onze vedetten zich daar door laten afschrikken? Oké, het was een heksenketel. Maar hoe vijandig kan dat zijn? Dacht de beste man – wiens naam ik oprecht niet weet, waarschijnlijk was het een Jeroen, zo heten ze allemaal – dat de spelers bang waren dat ze gelyncht zouden worden na een overwinning?

Bang, wat is bang? Bang is wakker worden terwijl je huis in brand staat, bang is met je auto een kanaal inrijden, bang is met je kinderen op de vlucht zijn voor oorlog. Dat is bang. Niet omringd door honderden officials van de UEFA en lokale veiligheidsofficieren een partijtje voetbal afwerken. “Maar Nick, voetbal kan toch ook best beangstigend zijn”. Natuurlijk wel. Met je lokale seniorenteam in de diepe krochten van het amateurvoetbal spelen tegen een elftal vol woonwagenbewoners, die ook hun familie en vrienden langs de kant hebben staan en bij elk terechte vlagsignaal van je tot grensrechter gedegradeerde teamgenoot iets meer schuim op hun mondhoeken krijgen en zelfs beginnen te grommen. Snel even tellen en dan een rekensom maken: wij hebben er dertien, waaronder iemand die al uit de wedstrijd is geschopt, een grensrechter en de coach. Twaalfenhalf dus eigenlijk. Hun zevenentwintig, inclusief scheidsrechter, grensrechter en supporters. Opeens wegen dingen als de liefde voor je eigen voortanden en oogkassen die intact blijven zwaarder dan een overwinning of zelfs een gelijkspel. Dan ben je heel opgelucht wanneer je – met de shampoo nog in je haren – heelhuids in de auto op weg naar huis bent.

Omstandigheden die onze opgedirkte vertolkers van het Nationale voetbalteam nooit tegen zullen komen, ben ik bang.

 

Gepubliceerd door Erik Driessen
Van Dijk Containers 500