Missen (column Wim Rietman)

U zult misschien denken: We lezen weinig van Rietman de laatste tijd. Dat klopt. Rietman is namelijk nogal druk. Ik vlieg letterlijk en figuurlijk van hot naar her. Niet dat ik klaag hoor, maar tegen dat reizen wordt door de buitenwacht vaak mooier tegenaan gekeken dan het in werkelijkheid is.

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik in een hotel aan de andere kant van de wereld in een stad met 8 miljoen inwoners. Dat valt nog mee, want drie dagen geleden telde de plaats waar ik verbleef ongeveer 25 miljoen mensen. Echt waanzinnig. Het reizen in dergelijke metropolen is geen pretje. Zelfs niet wanneer je je met een taxi laat vervoeren. Het is meer stilstaan dan rijden en je bent blij dat je na (weer) een kamikaze rit op de plek van bestemming bent aangekomen.

Maar goed, ik heb zelf voor dit werk gekozen en bovendien had ik anders ietsjepietsje meer mijn best moeten doen op school. Het einde van het reizen is bovendien nog niet in zicht. Voor de tapijtbranche gaan we de drukste periode van het jaar in. Tot het einde van het jaar is de agenda al bijna volgelopen.

Dit werk heeft natuurlijk ook mooie kanten. Je ontmoet veel mensen en bovendien kom je op plaatsen waar lang iedereen niet komt. Loopt het eens een dag naar wens en krijg je leuke orders, dan is dat gevoel te vergelijken met het scoren van een doelpunt in een belangrijke wedstrijd.

Maar je mist natuurlijk ook het een en ander. In de afgelopen week bijvoorbeeld de bekerkraker Sportclub-ADO. Wat was ik daar graag bij geweest. En nu weet ik al dat ik de topper tegen PSV ook niet kan bijwonen. Als ervaren “Oktoberfest-man” gaat Genemuenchen aan mij voorbij. Voor enkele verjaardagen heb ik moeten afzeggen. Het 25-jarig huwelijksfeest van kennissen vindt plaats zonder mijn aanwezigheid.

Voor mensen die alleen de mooie kanten van het werken in de buitendienst zien is dit misschien een kleine “eye-opener”.

Maar het meeste mis ik in weken als deze natuurlijk mijn gezinnetje. In eenzame uurtjes kan ik het daar best wel eens een beetje moeilijk mee hebben. En daar is geloof ik ook niets mis mee.