Pur Sang (column Gerrit van Houwelingen)

Het is feest op school. Geke gaat met de vut. Een kleuterjuf pur sang in de wereld van het jonge kind. Nog hoofdleidster geweest op het Fort. Maar als Jos van Kemenade aan het roer komt in een van de meest spraakmakende kabinetten van na de oorlog, valt er een slagschaduw over haar school. Weldra wordt de kleuterschool geofferd op het altaar van de integratie tussen kleuter- en lager onderwijs. Bij de deling van het Fort in drieën, wordt zij verbonden aan de JCS en in 1985 bij de nieuwe Wet op het Basisonderwijs wordt zij daar adjunct-directeur. De verworvenheden van het kleuteronderwijs zijn bij haar in goede handen. Zelfs als de inspecteur een ‘toetsenist’ van haar wil maken, lust ze hem rauw. Vrouwhartig duikt ze ook nog in de ICT-golven. Nu gaat ze met pensioen, de laatste der Mohikanen.

Als de bladeren in de gele grachten vallen, huurt hij een appartementje in het sprookjesland van de gebroeders Grimm, het Weserbergland. Dochterlief en haar vriendin, meestal van de partij, hebben andere plannen en vliegen naar Turkije. Wie het breed heeft, laat het breed hangen. Onder een stralende herfstzon maakt hij lange wandelingen door het Weserdal door dorpjes als Gewissenruh en Gottstreu, die zijn nieuwsgierigheid wekken. Later in de week stuit hij op een Hugenotenmuseum en valt het kwartje: Lodewijk XIV van Frankrijk torpedeerde in 1685 het Edict van Nantes en een ware uittocht van Hugenoten volgde, ook naar deze contreien. Er is ook niets nieuws onder de zon.

Thuisgekomen ligt er weer de gebruikelijke portie post. Nijha Sports is trots op haar superdikke catalogus met razend scherpe prijzen. Sinds wanneer is hij sporthalmanager? Het UWV heeft informatie over een uitkering bij werkloosheid. Hij zit alleen maar om invalkrachten verlegen. Een uitnodiging voor een conferentie over ‘talige zaakvakken en zalige taalvakken’. Hebben zeker niks anders te doen. Malmberg stuurt een gebruikersbulletin over de rekenmethode Pluspunt. Gaat mee naar de teamtafel. Ook de Arbo is weer ‘Alert’ met hun relatiemagazine. Doodzonde van het mooie papier. Verder een envelop met foldertjes over groene energie met korting voor het onderwijsveld. ‘Vrije Vogels’ en ‘Zeggus, bladen voor de bovenbouw, completeren de decimeter papier. En dat gaat zo door week in week uit.

Soms waant hij zich een Jan Siebelink, die als leraar Frans zich van een heerlijk relativisme bediende in zijn columns voor het blad Schooljournaal, alhoewel hij het niet waard is diens schoenriem te ontbinden. Nu hebben we alles in school wat ons hartje begeert, maar gaan we gebukt onder de veranderzucht van de vrijgestelden, die dankzij hun computers een bulk systemen van interne kwaliteitszorg over het veld uitgieten. Waar hebben ze het over? Ondertussen amputeren de bureaucraten wel in een ommezien het gymonderwijs op de pabo’s. Hoe verzinnen ze het!

Op woensdagmiddag wandelt hij met de kooiker het ‘poldertien’ rond. Het lijkt wel lente met een vleugje herfst. Als hij in zijn handen klapt om een weide vol kieviten te zien wieken, schrikt een hermelijn zich lam en fel kekkerend schiet hij de weg over. De kooiker wordt wild van de geur en trekt vergeefs een sprintje. Een eerste witte buizerd uit het hoge noorden neemt bezit van een paal. Op de slikplaten bij de Vogeleiland houden lepelaars een wedstrijd in ritmische gym. Rust alom.