‘Snelvliegers’ is nog vitale club

Voorzitter Harm Bergman met één van zijn duiven. Tekst en foto's: Enrico Kolk

Postduivenvereniging ‘De Snelvliegers’ zit een beetje verscholen aan de Hasselterdijk. Dat zijn de clubleden echter allerminst, regelmatig zitten er ‘toppers’ onder hun duiven. “Als je in België of Duitsland de naam Arjan Beens noemt bij duivensportliefhebbers, dan weten ze meteen dat ‘ie uit Genemuiden komt”, zegt voorzitter Harm Bergman met gepaste trots. Zijn club heeft het eigenlijk best goed voor elkaar, vindt hij. “We zijn nog te groot om te gaan fuseren”, merkt één van de leden op.

Want dat is het beeld van de duivensport in het land. Veel verenigingen fuseren met elkaar om in stand te kunnen blijven. “Zwolle had vroeger vier grote verenigingen”, vertelt Bergman. “Nu zijn er daar nog maar twee.” Toch kent ook de afdeling van Genemuiden zijn zorg. “We hebben geen aanwas. De jeugd pakt het niet op, en begrijpelijk ook. Er gaat veel tijd inzitten. Je moet duiven elke dag verzorgen en elke week zijn er vluchten. Daarnaast heeft het, als je het goed wilt doen, ook een aardig kostenplaatje.” Nog een reden: “Je moet de duivensport van jongs aan meekrijgen. Eigenlijk moet je er gewoon mee opgroeien. En de hoofdzaak blijft: ‘hoe komen we aan goed duiven, hoe fokken we die?’”

Dat brengt Bergman wel bij de gedachte dat de club in zijn huidige vorm (nu met zo’n 45 leden) over twintig jaar niet meer bestaat. “Maar fuseren, dat doe je pas als je nog met een man of tien bent.” Die gedachte speelt nu nog niet: “We zijn nu nog wel gezond. En we hebben alles perfect voor elkaar. Een prachtig gebouw met een zitruimte, een computerafdeling en een inkorfafdeling.”

En die inkorfafdeling is een bijzondere: “Dat doen we hier elektronisch, de duiven hebben een chip.” Zo wordt precies bijgehouden hoe laat de duiven vertrekken bij vluchten. En ook hoe laat ze terugkomen, want: “we hebben in onze hokken allemaal een elektronische klok. Die houdt bij wanneer de duiven binnenkomen.”

Maar let wel: het gaat dus om vliegduiven. Geen showduiven. Bergman benadrukt dat. “Ze worden dus ook gekeurd op vliegwaarden.” Want keuren, dat gebeurt wel. Zeker nu, want vandaag (maandag) hield de vereniging haar jaarlijkse viertallenshow. Een aantal leden stuurt dan vier duiven in: een oude doffer, een oude duivin, een jonge doffer en een jonge duivin. Daarbij komen meestal zo’n 60 à 70 mensen de vereniging bezoeken.

Terugkerend daarbij is de ‘bonnenverloting’. Een aantal leden geven dan een bon ter waarde van bijvoorbeeld een jonge duif aan de vereniging. Die worden per opbod verkocht en de koper kan dan een duif ophalen bij de gever van de bon. De opbrengst gaat naar de vereniging. “En dat brengt soms wel 1000 euro op”, besluit Bergman.