Een worden met een paard

“Trainen, trainen, trainen…”, zei Janine Flier-Breman in het Genemuiden Actueel Sportcafé op de vraag hoe je een paard zover krijgt dat hij precies doet wat je wilt. Dat is immers de kern van de dressuursport. “Heel consequent zijn ook en steeds kleine stapjes maken. Uiteindelijk gaan ze dan dansen”, aldus Flier.

Ze is al vanaf haar 8e jaar met paardensport bezig. “Springen bleek niet mijn ding en daarom richtte ik mij op dressuur. Een sport waar de meeste mensen niet zoveel vanaf weten. Ze zien Anky van Grunsven rijden op de Olympische Spelen dat is het. Het is een sport waar veel tijd in gaat zitten. Vijf dagen in de week ben ik er mee bezig. Het mooiste vind ik om paarden naar een bepaald niveau te brengen.”

Dat ze weet hoe dat moet, heeft ze de afgelopen jaren bewezen. Flier-Breman reed op het hoogste amateurniveau, maar haar paard raakte geblesseerd. “Artrose in de nek, zo bleek uit foto’s. Daardoor kreeg het pijn bij de moeilijkere oefeningen. Met een nieuw paard moet je vervolgens weer helemaal overnieuw beginnen. Als je een goed paard wilt, koop je een veulen en hoop je dat die hetzelfde niveau weer haalt. Meteen een paard kopen dat het niveau al heeft, is tegenwoordig onbetaalbaar.”

En dus begint het trainen, trainen, trainen weer voordat een paard uiteindelijk de kunsten vertoont voor de jury. “Die let onder meer op hoe een paard loopt, hoe die het hoofd houdt, hoe de oefeningen gaan en hoe jezelf zit. Maar het blijft een jurysport: wat de een heel goed vindt, kan de ander minder vinden. Het liefst zou ik op een nog hoger niveau presteren, maar daarvoor heb je ook geluk nodig. Ik reed mee op het hoogste amateurniveau en toen raakte mijn paard geblesseerd.”

De ambitie is in ieder geval nog niet gedoofd, ook nog niet bij haar echtgenoot Albert Flier, keeper van Sportclub Genemuiden. Of dat wel eens botst, wilde presentator Gert Jan van den Berg weten. “Nee, ik denk dat het juist een voordeel is dat we beide zo ambitieus zijn. We zijn beide heel fanatiek en weten wat je voor je sport moet laten. Discussies hebben we wat dat betreft niet. We zullen nooit aan elkaar vragen om bijvoorbeeld eens een training over te slaan”, aldus Flier-Breman, die enige paardenkennis ook op haar man heeft overgebracht. “Hij is geen kenner, maar ziet wel of ik goed of slecht rijd. En hij voert ’s ochtends de paarden.”

“Als ik zaterdag op je paard stap, rijdt hij dan zomaar met me weg?”, vroeg Van den Berg tot slot. “Je kunt het proberen…”, lachte Flier. “Maar ik denk niet dat je ver komt. Een paard is helemaal afgesteld op de ruiter of amazone. Je moet één met een paard zijn als je wilt presteren.”