Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
29 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

De bevrijding van Genemuiden

Geplaatst op: 5 mei 2017

Tekst: Erik Driessen

Trijn van Berkum-Booi heeft haar herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog op papier gezet. Genemuiden Actueel heeft die de afgelopen maanden gepubliceerd. Vandaag het bijna laatste deel: de bevrijding van Genemuiden. Die vond niet op 5 mei, maar al medio april plaats.

Zaterdag 14 april 1945, prachtig weer. Warm en zonnig. De spanning van de vorige dag, was zo mogelijk nog groter geworden. Zou het nu eindelijk gebeuren waar we zo lang op hadden gewacht en naar uit hadden gekeken? Het werd middag; een middag om nooit te vergeten. De middag was al een eind op weg toen er geroepen werd : “Ze komen er aan, ze komen er aan”.

Ik draafde naar de Hasselterdijk waar overal groepjes mensen zenuwachtig stonden te praten, maar er was nog niets te zien!

In de verte klonken schoten, waren ze daar aan het vechten? We wisten het niet. Iemand zei dat er geen Duitse bezetting meer was. En toen kwam daar een doodvermoeide Duitser aanfietsen, zonder geweer, zonder helm. Bloothoofds fietste hij maar hield plotseling stil, vlak bij mij. Hij keek de mensen aan en wees naar de spelende kinderen. ‘Die kinder von die strasse, sie schiessen, sie schiessen”! schreeuwde hij. Niemand luisterde naar hem en even later fietste hij moeizaam verder.

Ondertussen verscheen bij Klaas ter Horst, de eerste boerderij waar de Hasselterdijk een scherpe bocht maakt, een geweldig grote stofwolk; die snel naderde. Gejuich en geschreeuw barstte los en veel mensen draafden de tanks tegemoet.

En toen de eerste tank Genemuiden binnen reed, fietste de laatste Duitser eenzaam Genemuiden uit. Richting Kampen, zijn kameraden achterna.

Ik stond tussen een grote groep mensen toen iemand het Wilhelmus inzette, er waren tranen en er werd gelachen. Het was een zeer bijzonder moment! Onze Hendrik zat ondertussen bij een oud vrouwtje op zolder om haar te helpen met de vlag. Want dat hoorde er uiteraard bij, we mochten weer vlaggen!! We waren eindelijk vrij !

Zijn meisje Margje was met iedereen mee gelopen, de tanks tegemoet, en was door een Canadees op de tank gebeurd. Ze belandde bij hem op schoot. Hij zag haar dubbeltjesarmband met de koningin er op en vond die heel mooi, ze maakte het los en heeft het mooie ding zomaar aan hem gegeven!

De tanks waren intussen overvol met Genemuidiger jeugd. Er werd gezongen maar ook geslikt. Want menigeen stond met een dikke brok in de keel!

Je kon het zo gauw allemaal niet meer volgen. Daar waren ze nu, in vol gevechtstenue, stoffig, een beetje vuil, lachend, kauwgum etend, warme gezichten en scheve baretten !!

De bevrijding was voor Genemuiden werkelijkheid geworden !

En toen kwam Bijltjesdag, of moet ik zeggen bijltjesnacht.

Want het was bijna middernacht, toen er aan ons raam werd geklopt. We schrokken wakker en al gauw werd duidelijk dat het om mijn broer ging. Hij moest mee helpen met de gevangenneming van de NSB-ers en de Moffenmeiden. Hij kreeg een blauwe overall aan met een oranje band. Met NBS erop. Dat betekende ; Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten.

Maar toen hij op de zondag die volgde weer thuis kwam was hij compleet stuk! Hij had veel moeite om mensen die hij goed kende achter slot en grendel te zetten. Om maar niet te spreken van het kaal scheren van de moffenmeiden! Hij kon het niet.

Maar in die dagen kwam bij veel mensen de onderdrukte haat naar boven. Want wat was het Nederlandse volk niet getreiterd en geplaagd.

Als beesten waren de Duitsers soms tekeer gegaan, en dat werd niet gauw vergeten. En dan de vele landverraders; onze eigen vaderlanders. En de meisjes die met de Duitsers aanpapten of andersom alsof het maar niets was.

Maar ….. in de nachten die volgden bleef het ook niet stil in het Engelse Werk. Dat was de andere kant van het verhaal, die misschien wel teveel vergoeilijkt werd.

Wie zal het zeggen ??

Gepubliceerd door Erik Driessen
Van Dijk Containers 500