Een weg met hobbels (column Enrico Kolk)

Al jaren onderwerp van discussie: de Tagweg. Op menig verjaardag komt de weg ter sprake, dominee De Groot klom al eens in de pen om bij de gemeente aandacht te vragen voor de verkeerssituatie.

Dat is inmiddels drie jaar geleden. Nog steeds houdt de weg de gemoederen bezig. Niet in het minst op het gemeentehuis, waar gisteravond de raad werd bijgepraat over de stand van zaken. Als verslaggever was ik daar ook bij aanwezig. Laten we het maar zo zeggen: de raad werd niét geïnformeerd over de stand van zaken.

Wie nu eigenlijk aansprakelijk is voor de slechte weg, is niet eens bekend. Je zou verwachten dat zoiets wordt uitgezocht voorafgaand aan zo’n geplande informatieavond. Maar niets bleek minder waar, de jurist kwam niet verder dan ‘het wordt spannend met de jaartallen’.

Wat als er nú echt iets gruwelijk misgaat? Bewoners zijn er bang voor en vragen met een flyer om het plaatsen van campingdrempels. Zelfs dat blijkt een grote hobbel: wie gaat dat doen? Of liever gezegd: wie moet dat doen? Dat zoiets niet duidelijk en helder is, is vreemd in een situatie die voor sommige bewoners al vijf jaar duurt.

De gemeente wast echter haar handen in onschuld: de Tagweg is eigendom van de projectontwikkelaar. Maar wie voert nu eigenlijk de regie op Tag-West? Heeft de projectontwikkelaar een vrijbrief gekregen van de gemeente? Het zal niet voor het eerst zijn dat ik word aangeklampt door een bewoner over de situatie in de jongste woonwijk van Genemuiden. “Schrijf hier maar eens wat over.”

Punt blijft dat de bewoners klaar zijn met de status quo die de Tagweg toebedeeld heeft gekregen. Een doorgaande weg door een woonwijk met veel jonge kinderen, die veel te breed is, uitnodigt tot hard rijden, en waar je voorrang hebt tot aan de kruising met de Koppel. Was dat nou wel zo’n goed idee? Of moeten we dan toch maar de conclusie trekken dat er nooit goed over is nagedacht?

Het is allemaal zo gelopen. En de bewoners? Ze wachten nog maar even. Het wordt tijd dat de gemeente de touwtjes in handen neemt. En dat die touwtjes in de goede richting leiden, een veilige weg met een normale inrichting. We zullen zien wat er de komende jaren gaat gebeuren.

Een ding kan ik alvast verklappen. Die rondweg, ooit geopperd door wijlen Reind Breman, die komt er niet.