Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
29 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

Middenstands Vereniging (column Wim Rietman)

Geplaatst op: 5 oktober 2020

Het rommelt onderling bij onze plaatselijke middenstanders. Via sociale media  worden lijvige epistels gepubliceerd die allen eigenlijk zijn oorsprong vinden in het opheffen van de oude vertrouwde Middenstands Vereniging Genemuiden (MVG) en de oprichting van de Genemuider Ondernemers Vereniging (GOV).

Ooit had Genemuiden een bloeiende kring van lokale ondernemers. De ouderen onder u weten ongetwijfeld nog dat er in de jaren zeventig van de vorige eeuw zelfs een heuse middenstandsbeurs (HIG) werd georganiseerd. Dat was een waar spektakel waar de gehele bevolking (maar ook bezoek van buitenaf) op afkwam.

Maar tijden veranderen en met name door de opkomst van het internet en het daaraan gekoppelde online-inkopen braken er moeilijke tijden aan voor met name winkeliers. En de overlevingsstrijd voor de doorsnee middenstander is nog steeds in volle gang. Wie in de toekomst wil overleven zal nu inventief moeten zijn, want er groeit een generatie op die het alles behalve dan vanzelfsprekend vindt om een inkoop in een winkel te doen.

Dat ik dat persoonlijk jammer vind – ik ben iemand die houdt van persoonlijk contact en die waarde hecht aan een gunfactor – speelt helaas geen enkele rol. In de huidige tijd is er geen plaats voor sentiment. Het is aanpikken of afhaken. In dat kader bezien is het opheffen van de toch met een wat stoffig imago kampende middenstandsvereniging wel te begrijpen.

Dat de nieuwe club die is ontstaan (de GVO) gemeentelijk wordt ondersteund met een subsidiebedrag van 9000 euro is een fijne geste voor de direct betrokkenen. Maar dat elke onderneming die binnen een vastgesteld gebied gevestigd is een verplichte, jaarlijkse contributie (in de vorm van belasting) aan de vereniging moet betalen vind ik op zijn minst twijfelachtig.

Met andere woorden: wie geen deel wil uitmaken van de lokale middenstandsvereniging dient desondanks die verplichte bijdrage te voldoen. Ik kan hier de frustratie van een aantal ondernemers die liever hun eigen boontjes doppen wel begrijpen.

Samenwerken is mooi en er kan in veel gevallen ook best sprake zijn van een win/win situatie, maar in mijn ogen moet dit altijd vrijblijvend zijn.

Ooit hadden we in Genemuiden ook een serieuze vereniging van plaatselijke tapijtfabrikanten (de VVGT). Persoonlijk moest ik er niet zo veel van hebben. Er werd getracht op sommige gebieden gezamenlijk op te treden. En met name bij zaken die  te maken hadden met gemeentelijk beleid was dat ook best wel zinvol. Maar af en toe – wanneer er bijvoorbeeld een noodzakelijke prijsverhoging doorgevoerd moest worden in de markt – werd er ook weleens geprobeerd wat onderling af te spreken. Tegenwoordig zijn dergelijke afspraken uit den boze. Er staan zelfs flinke boetes op. Maar ook destijds werkten ze niet. Eenmaal buiten de vergaderzaal trok elke fabrikant zijn eigen plan. De eigen schoorsteen moest uiteindelijk wel roken.

En daar ligt denk ik ook de oplossing voor het probleem rond de plaatselijke middenstanders. Trek samen op waar het kan, maar geef iedereen ook de vrijheid om te doen en laten wat hij wil. Bij ondernemen past bovendien niet al teveel politieke bemoeienis. Er zijn al regeltjes genoeg vandaag de dag.

Gepubliceerd door Robert Jansema
Van Dijk Containers 500