Sportclub overleeft eerste horde in de nacompetitie

archieffoto: Helmich Lubberts

Na de zwaar bevochten 2-0 zege in het eerste duel van de tweeluik, waren velen er nog niet van overtuigd dat Genemuiden kans zou maken om de volgende ronde te halen. In het thuisduel bleek SV Excelsior ’31 een fysiek sterke, goed voetballende, ploeg te zijn met ook nog veel snelheid. Ook werd toen al wel duidelijk waarom de ploeg uit Rijssen in deze misère was beland. Het spel oogt bij tijd en wijle heel gevarieerd en fraai, echter, er is wel iemand nodig die een bepalend slotstuk weet te componeren aan dit fraaie spel.  Die persoon bleek er in Genemuiden niet, maar ook tijdens het duel in Rijssen was deze niet te vinden.

Vanaf de eerste seconde probeerden de Rijssenaren de gasten het vuur na aan de schenen te leggen. Genemuiden bleek niet tot meer in staat dan, met men en macht, versterkte dijkbewaking toe te passen. De aanvallen van de thuisclub overspoelden soms de groenwitte muur. Aanvallen met vaak heel voor potentie, zo waren Alex de Jong en Stef Kaptein heel dicht bij een vroege treffer. Maar bij een geslagen defensie was daar altijd nog doelman Hidde Streutker die met enkele reflexen de blanke stand op het scorebord hield.

In de 18^e minuut moest toch ook Streutker capituleren, Genemuiden liet Vincent Schmidt ongehinderd met de bal opkomen en langs een zestal voeten voor het zestienmeter gebied glijden. Met een geweldig schot, in de rechterbovenhoek, strafte hij dit te veel aan vrijheid genadelos af. Voor de Genemuider aanhang kwam dit doelpunt veel te vroeg, terwijl de harten van al wat Rijssen was een vreugde sprongetje maakten. Het vervolg van het duel laat zich raden…

De thuisclub ging nog nadrukkelijker op zoek naar de tweede treffer, de grote “gelijkmaker”. Genemuiden vermande zich nog meer en beet zich nog verbetener vast in het verdedigen. Bij de gasten had de  arbeid meer succes dan de zoektocht  van de gastheren. Excelsior werd wat onnauwkeuriger in het spel, maar liet de druk er wel vol op staan. Doordat de passing wat minder werd, leek Genemuiden wat makkelijker overeind te blijven. Opvallend hierbij was dat de Genemuider verdedigers bijzonder scherp en rustig bleven in wat op hen af kwam.

Genemuiden behield de marge tot de rust, soms nog met grote moeite maar met dito inzet, na de thee veranderde er toch wat. De thuisclub voor de druk nog verder op, maar vooral op zichzelf. Dat laatste had z’n weerslag op het spel, de druk werd niet meer vertaald in echte kansen. Hoewel eerst nog sporadisch, maar toch, Genemuiden durfde naar voren te kijken, speurend naar de ruimte voor een allesbeslissende counter. Met de dartele maar nog frêle, A junior, Jasper Tuinman (in de eerste helft de wat ongelukkige Ben Kaddour vervangen) die soms als een lastige horzel de Excelsior verdedigers tot echte verdedigen dwong, rook Genemuiden een uitweg uit de eigen barricaden.

Met nog een kwartier op de klok sloeg Genemuiden de thuisclub technische Knock-out. Met een splijtende pass stond Nourredine Boutzamar aan de basis en was de hoofdrol voor de dit seizoen vaak ongelukkige Yoram Popovic. De vertrekkende spits trok op volle snelheid naar het doel van Van Zaltbommel en liet de doelman, met een bekeken schot met lichte lift, volkomen kansloos. Die klap kwam de thuisclub niet meer te boven, de zoektocht naar hoop werd steeds macht- en krachtenloser. Genemuiden, daarentegen, verzuimde nadien om nog extra zout in de Rijssense wonden te strooien, een voorzet voor open doel van Rens van Benthem op Martijn Eenkhoorn bleek net niet op maat of op waarde geschat en even later redde Van Zaltbommel op een inzet van Van Benthem. De taferelen na het laatste fluitsignaal laten zich raden.