Gemeentebegroting (column Wim Rietman)

De gemeente heeft haar begroting voor 2015 rond, zo las ik onlangs via diverse media. En een aantal raadsleden, zo kwam ik eveneens te weten, was behoorlijk trots op zichzelf dat dit in een snel tempo geschied was. Ik heb inmiddels kennis genomen van een aantal maatregelen die op de plaatselijke bevolking gaan afkomen en daar zou ik als verantwoordelijk beleidsbepaler nou niet bepaald trots van worden.

De gemeente Zwartewaterland staat er in financieel opzicht beroerd voor. En dus moet er rigoureus gesneden worden. En dat gaat ook gebeuren. Het lijkt er sterk op dat de inwoners met buitengewone lastenverzwaringen geconfronteerd gaan worden.

Ik las op teletekst dat in Nederland de gemiddelde verhoging van de OZB voor 2015 2,4% is. Voor Zwartewaterland is die verhoging inmiddels al vastgesteld op 10,6%. De verhoging die in deze gemeente gehanteerd wordt is dus bijna 5 keer zo groot als gemiddeld elders in het land.

Wat de riool- en afvalstoffenheffing betreft, is er uitgerekend dat de gemiddelde verhoging in Nederland uitkomt op 2%. Het college van Zwartewaterland had al aangekondigd dat die heffing hier van 260€ naar 400€ zou gaan. Dat is een verhoging van maar liefst 53%. Inmiddels vindt zelfs het gemeentebestuur een dergelijke verhoging te gortig, maar gaat u er maar van uit dat de verhoging aanzienlijk zal zijn. In een voor een heleboel gezinnen moeilijke tijd, zijn lastenverzwaringen van een paar honderd euro moeilijk te dragen. Dat zijn een heleboel boodschappen.

Nou begrijp ik dat het geld, om de gemeente draaiende te houden, ergens vandaan moet komen, maar aan de andere kant zou ik graag zien dat een gemeente als Zwartewaterland eens als een normaal bedrijf geleid zou worden. Wanneer een plaatselijk bedrijf te weinig verdient, of zelfs rode cijfers schrijft, dan zijn er een aantal mogelijkheden. Het kan zijn prijzen naar boven aanpassen, zodat er meer winst op de producten wordt gerealiseerd. Meestal werkt dit averechts, omdat bij hogere prijzen vaak klanten afhaken en zo de vaste kosten nog verder stijgen.

Vaak wordt er daarom eerst binnen het eigen bedrijf gekeken op welke terreinen nog kosten bespaard kunnen worden. Werken met een zo slank mogelijke organisatie leidt tot de best mogelijke kostprijs en dus meest optimale concurrentiepositie.

Wanneer je op de kantoren kijkt van onze plaatselijke industrie, dan valt op hoe weinig mensen hier eigenlijk werkzaam zijn en hoe gestructureerd en inventief hier wordt gewerkt. Het lijkt me dat de gemeente Zwartewaterland hier wel eens een voorbeeld aan mag nemen.

Drie keer googlen leerde me dat er in onze gemeente maar liefst 170 ambtenaren werkzaam zijn. Als ik eens zo heel af en toe in het gemeentehuis in Hasselt kom, heeft dat wel wat weg van een kippenhok. Zoveel mensen zie ik trappen of en af rennen. Wat ze er allemaal doen weet ik niet.

Wanneer de gemeente, net zoals in het bedrijfsleven, eens zijn organisatie zou reorganiseren, zou het mij niet verbazen dat er minstens 10% op het personeelsbestand gekort zou kunnen worden. Als ik uitga van een modaal inkomen van 17 mensen is dat maar zo een besparing van meer dan een half miljoen euro per jaar. Dat zet nog eens zoden aan de dijk.

Ik ben niet uit op broodroof. Aan de andere kant zijn de lastenverzwaringen die op landelijk en gemeentelijk niveau worden doorgevoerd ook een vorm van broodroof. En daar lijdt een hele bevolking onder.