Genemusiment (column Herman Mateboer)

In de achter’oede van ’n veld reegnbui’n ried ek noar Gaellemuun. As ek Buienradar muut geleuvn wördt ’t ’n mooie dag. Doar bin wi’j niet bedreugn uutekoomn. Beter weer ku’j oe amper weinsn veur zo’n dag.

Eigenlek was dit mien eerste keer dat ek wat meer tied ad um  alles ies te bekiekn.
Ofgeloopn donderdag ad ek op verzuuk van mien bruur ’n an-angwaegn met Optimist zeilbeuties mee-eneumn uut Lelystad. Mien bruur is ’n verstokte zeilfanaat en ef ’n grondege ofkeer van alles wat polyester is en tot overmaat van ramp ook nog ’n stinkmoter ef. Aa’j kiekn oe vule van dat soort beuties d’r laegn in Gaellemuun dan krieg ie niet vule vertrouwn in dat er nog meinsn bin die et mooi vienn umme deur de wiend ebloazn te wörn. Maer wat sketste mien verbazing, et was aerdstekke druk op de steiger en ’t de beuties laagn nooit langer dan ’n paer menuutn an de wal. Dat ging d’iele dag deur! Mien bruur glunderde, skot in de roze, Boze.

Verder deu ie ook nog zien stinknde best as slieter en verkocht Nagel bier vanuut de stand veur de olde turrefskute van de Muskn. Now wiet ek as ervaringsdeskundege dat brouwerij Kasparus uut Nagele werkelek lekker speciaal bier brouwt, dus doar zulln de meinsn gien spiet van kriegn. Miskien allient spiet dat ze niet gelieke ’n flesse of zeuvn (zo groot bin ze niet) addn an eskaft.

Verder stond op ’t Aevnplein mien olde liefde, de Zweefvliegclub Noordoostpolder. Met nog ’n paer olde vertrouwde leedn die ek nog kende van vrogger. Ek mochte nog eempies de microfoon vaste olln van spreekstalmeester Flip, umme de club te promootn want zie kunn wel wat nij bloed gebruukn. Zweefvliegn is ’n prachtege pure sport, net as zeiln, ’n spel met vleugelprofieln. Oe vaeke ek niet boovn Veno eb angn met uutzicht op ’t Voegeleilaand en Gaellemuun. Zuukn noar ’n thermiekbelle. Draein as ’n adelaar op luchtstroomn. Zo mooi. Zo rustgeevnd. Met et löskoomn van moeder aarde vaelt alles van oe of. Laegnd in de cockpit as ’n stroaljaegerpiloot, met ’n fenomenaal uutzicht in ’t rond, op-elierd wörn en accelereern in vier secondn van nulle noar onderd, man, wat ’n sensatie. En wiet ie wat ’t mooi is? Dat et eigenlek ielemoale gien dure sport is.
Aa’j oen lidmaatskapskostn ummesloan per vlucht kost oe ien vlucht zo’n twinteg euro. Ie kunn in ’t veurjoar, zoemer en noajoar elk wiekend de lucht in. Ook as gast/bezuuker, ie meldn oe an bi’j de kantine en veur nog gien dertig euro ku’j ’n proefvlucht maekn. Muu’j echt ies doen, de ZCNOP, leuke cLub, leuke meinsn, mooi rusteg plekkien doar noast de wiendtunnel in de polder.

Teegnover de zwever stond Jan van Wendel met zien zelfgebouwde toestel. Zo compact dat et gewoon in ’n vrachtwaegntien past. Et zag d’r uut as ’n snelle bleksem. I’j muut toch edacht em dat noa dat gepiel op de Top vrogger met die modelbouw vliegtuugies et echte werrek nog op zich leut wachtn. Ek eb ‘m wel adviseert die koffiemeule an de veurkaante te vervangn deur ’n stroalmoter. Doar wol ie neks van wietn, onze Jan. Meinsn met ulpzieln em toch wat eignwiezegs. I’j muut gewoon zo’n stofzoegert veur an dat dink angn, doar zittn vule minder beweegnde dieln in en et get as de brandweer.

D’r waarn ook vule muzikale meinsn die dag. Gaellemunegers olln van saemn zingn, of in kleine grupies, of in grote. Vule koorn, en niet zeldn met ’n religieus thema. Wat wi’j, ie bin in Gaellemuun. Toch wel ’n bietien jaemmer dat et geluud van zo’n armonieuze saemnzang zo dood slaet in de oopn ruumte. Of et muut an de geluudsinstallatie laegn, dat et beter versterkt muut wörn.

De olde skuutn bleevn volgns mi’j wat onder ewaardeerd. D’r lag nog ’n echte Hasselter Aak an de Westerkaai, dit was nog ’n originele, niet gerestaureerde. De skipper wol nog ’n rondvoart doen um twie uur, maer d’r kwam gien vollek op of.
Ook Giel Timmerman lag d’r met de Kamper, ’n mooie antieke Lemster Aak. Giel die vaert um met et drievnde berenburg tenkstation volgns mi’j ’n slag in de rondte. Eerst Sail, veureg weekend in Elburg, now in Gaellemuun, die man muut met d’erfst op de stoepe straekkies wegzakkn in ’n existentiële crisis zonder weerga.

Veur dat ek op uus an ging bin ek nog eempies in d’Of ween kiekn, doar spuuldn Wout en Jan, mooie kleine versies, soms in ’t Gaellemunegers, dan weer Nederlaands of Engels, goed ofgestemde saemnzang, op ’n mooi rusteg plekkien, in ’t aerte van ’t olde Gaellemuun. Gezelleg! Ien kleine voetnoot veur de zeunn van Kees van Gijp, et pis-ökkien is ’n mooi gebaar, allient et stond zo te waggeln dat ek twiefelde of ek tevule bier op ad. Echter, dat ad ek niet en ondanks et gewiebel van die plestikdeuze kon ek nog skerrep mekkn! Volgnd joar neem ek zelf wel ’n paer öltn klössies mee en ’n waterpas, mocht ie nog steeds onstabiel weenn.

Ek eb gien tied ad umme noar ’t tapijtmuseum te goan, of noar de Grote Kerreke. Ek kan netuurlek niet noar Gaellemuun goan en niet eempies bi’j mamme langes in de Miente. Maer ek von et ’n gezellege dag, met veur elk wat wils. Hulde an de meinsn van SCEG en iederiene die d’r an mee ef ewerkt.