Buitenspel (column Gerrit van Houwelingen)

Al enkele jaren loopt er op zaterdagmorgen om 6 uur een wekker af. Zijn dochter stommelt haar bed uit en gaat met Jan Nijboer en zijn vrouw in de vleeswarenwagen naar Urk. De rest van de familie draait zich nog eens lekker om. Na de middag pakt hij de fiets en staat hij langs de lijn van de plaatselijke hoofdklasser, nog net op tijd om Henk Eenkhoorn, oud-leerling uiteraard, in de vijfde minuut van de derby tegen Urk, een schitterende vrije trap de bovenhoek te zien binnenkrullen. Joanne kan volgende week met een gerust hart naar het voormalig eiland afreizen, geen Urker knul zal grijnzend haar kar passeren. Soms staat Gert van de Cockse skoele ook langs de lijn. Dan wisselen ze de laatste nieuwtjes uit, schudden hun grijze koppen om zoveel malligheid in het onderwijs, hopen vurig dat diverse stekkers eruit getrokken worden, en vergeten de bal te volgen. Was het nou wel of geen buitenspel? Ze hebben het afgekeurde doelpunt niet eens gezien.

Dan strikt dochterlief hem voor een avondje theater-spektakel op de Pabo ter waarde van twee studiepunten. Vol scepsis reist hij af naar de hogeschool in Zwolle, maar zijn schampere rubricering in de kolom ‘hou-ze-bezig-therapie’ moet hij weldra inslikken. Elke klas van haar jaarlichting brengt een weldoordacht stukje choreografie op de Bühne en een Schriftwoord in praktijk. Paulus schreef immers als proloog op het hoofdstuk van de liefde dat een lichaam niet uit één enkel deel bestaat, maar uit vele delen. Als de kostuumgroep zou zeggen dat ze niet tot de klas behoort, omdat ze geen dansgroep is, hoort ze daarom niet bij de klas? En als de klas alleen maar muziekgroep was, wat zou er dan nog van de decor-groep te zien zijn? Al gauw daarna levert ze haar portfolio is en na haar eindgesprek mag ze haar diploma ophalen. Naarstig gaat zij op zoek naar een baan in het onderwijs om straks ook niet buitenspel te staan.

Hij heeft al zijn vier kinderen in groep 8 in de klas gehad. Dat lijkt sommigen een ramp, maar ze hebben er niets van gekregen en hijzelf heeft het altijd leuk gevonden. Joanne heeft hij zelfs als stagiaire op zijn school gehad, kan het nog erger? Op zeker moment verschijnt er een stagiaire waarvan hij ook de moeder in de klas heeft gehad, eind jaren zeventig. Dan slaat hij aan het rekenen. Als hij, na acht jaar onderwijzer geweest te zijn in Achterberg, niet had gesolliciteerd naar Genemuiden, maar op die dorpsschool onderaan de Grebbeberg was gebleven, had hij nog met gemak kleinkinderen van oud-leerlingen les kunnen geven. Nog even en hij staat ook buitenspel.

De een komt pas kijken, de ander is al 25 jaar aan de school verbonden. Juf Rina heeft haar sporen verdiend, van kleuterjuf tot leerkracht van groep 8, van intern begeleidster tot waarnemend directeur. Drijvende kracht tijdens schoolkampen en andere buitenschoolse activiteiten, breed inzetbaar, een collega in de ruimste zin van het woord. Staat nog lang niet buitenspel! Op het plein is het feest. Kinderen dansen op een groot springkussen of happen bij een snackkarretje in een frikadel.