Plichtplegingen…(column Dick Visserman)

Als wethouder van de gemeente Zwartewaterland mag ik heel vaak op pad om plichtplegingen uit te voeren. We zeggen: dat hoort bij ons werk, maar o zo leuk om te doen. Zo ook gisteren, eerst een BMX baan openen in Hasselt. Jongens uit Hasselt hadden daar behoefte aan en klopten aan bij de gemeente en de mogelijkheid was er om het te realiseren. Hun plannen werden gisteren werkelijkheid. Ook was er pers bij aanwezig. Een jonge dame, 15 jaar?, loopt stage en haar werd door de  Zwartewaterkrant gevraagd er een item van te maken.

Schitterend, dat de jeugdigen elkaar gisteren ondersteunden op die plek. Hoop voor de toekomst. Maar zij was wel de enige afgevaardigde van de pers. Vervolgens een uur later in Genemuiden een BMXbaan startmoment. Enkele jongens hadden midden vorig jaar al aangegeven een baan te willen hebben. Diverse plekken werden beoordeeld en  afgewezen. Maar ze gingen door. Uiteindelijk werd locatie voormalig Adullam uitgekozen en gingen ze aan de slag. Tekeningen werden gemaakt, zelfs een maquette ontbrak niet en als klap op de vuurpijl werd er een inloopavond voor de buurtbewoners georganiseerd in het Olde Staduus.

De buurtbewoners zagen geen problemen en konden er mee instemmen. Hartverwarmend, hoe die jongens hun droom wilden waarmaken. En gisteren was het dan zo ver. Het journaille was volop aanwezig. Fotograven, film en schrijvende pers. Wat is er mooier dan dat? Maar je zult als journalist maar overal en altijd bij willen/moeten zijn om de krant te vullen. Op zaterdag vroeg uit bed, wellicht de kinderen uit bed halen, eten geven, naar zwemles brengen en dan nog naar een BMX baan. Mag niet te lang duren want dezelfde kinderen moeten weer uit het zwembad gehaald worden. En het was al zo’n zware week. Voor de Stentor moest er nog wat geschreven worden, en al die andere bladen die zaten te wachten op publicatie. Ook was er nog een raadsvergadering in Hasselt. Nou daar wordt je enthousiast van zeg. Maar het is arbeid en arbeid adelt. Wie weet komt er wel een uitspraak van de burgemeester,  of wethouder of raadslid dat landelijk nieuws is. Dan ben jezelf er maar mooi bij. De primeur op Genemuiden Actueel. Helaas gebeurt dat meestal niet, maar ja, je moet er zijn want de digitale krant moet wel wat te publiceren hebben.

Wat is er voor een wethouder nou mooier dan de eerste handelingen bijwonen,meen prijsuitreiking, een startschot. Want er zijn ook meer dan genoeg frustraties. Een vissteiger in Zwartsluis bijvoorbeeld. Plannen worden doorkruist door plannen en zo blijven we om elkaar heen lopen. Toch dat alles liever dan journalist te zijn. Ik heb de vingers nu al krom om dit stukje uit te tikken. Het zal je brood maar zijn.

Voor een wethouder is het mooi dat de pers er wel is zo dat breed uit wordt gedragen wat er in de gemeente gebeurt. Mensen, jong en oud, komen op ideeën of wagen de gok om ook met hun plan op de proppen te komen. Zelf word ik er warm van dat de jeugd onbezorgd, onbekommerd, zonder last van welk voorbehoud aanklopt en voor hun plannen gaan. Zoals gisteren in Hasselt en Genemuiden. Mooi dat er pers is, eentje zoals in Hasselt of heel veel zoals in Genemuiden. Dan zit ik daar op de shovel, zie al die persmensen die de moeite nemen om te komen,die er de tijd voornemen om wat te vragen en te schrijven en denk, fijn dat ik wethouder mag zijn. Ik zag jullie allemaal en ik dacht: Jan Pol ik mis je. Ook dat speelt dan mee.

Wat een wethouder nog meer mee maakt zal ik het nu niet over hebben.