Coronablog, dinsdag 12 mei

De kinderen zijn vandaag weer thuis. Ze staan te trappelen om les te krijgen van die vriendelijke meester Erik, lijkt me. Al is de waarheid dat we afzonderlijk van elkaar in een ruimte werken. Bij vragen weten ze me te vinden. En dan doel ik niet op de vragen of ze even op de iPad mogen of dat het al tijd is voor ‘wat lekkers’.  

Als we toch even van wat lekkers (lees: een appel) genieten, zie ik dat het buiten wat regent. Het moet niet maller worden. Zou mooi zijn als dat hemelwater dat akelige virus mee de grond zou insleuren. Voorlopig ijdele hoop denk ik.

Ik kijk ook even of er nog nieuws is over vakantievieren in het buitenland. We hebben voor komende zomer voor het eerst een camper gehuurd, maar de gedachte ronde Duitsland, Oostenrijk, Tsjechië, Polen, Duitsland zou wel eens een grote cirkel over de Veluwe kunnen worden. Met een ijsje eten in pakweg Garderen is ook niet zoveel mis misschien. Hoopgevend nieuws kan ik overigens niet vinden. Er zijn ergere dingen in de wereld.

In de mailbox met persberichten voor Genemuiden Actueel is het rustig. Gijs van Dalfsen mailt dat vrijdag de spandoeken ‘we gaan weer naar school’ worden opgehangen. “De hele wereld staat op zijn kop”, zou mijn moeder vermoedelijk hebben gezegd.

‘s Avonds start ik voor het eerst sinds zaterdag mijn auto. Ik rijd naar Zwartsluis waar ik samen met Klaas Jan Barneveld sinds kort op dinsdagavond een muziekprogramma presenteer. Dat is dan wel het voordeel van die hele coronacrisis: ik heb ineens tijd voor dit soort dingen. Bij gebrek aan concerten besluiten we dat we vandaag alleen maar livemuziek draaien. Vriend Willy Tonis uit Zwolle komt op anderhalve meter ook langs. Hij vertelt over zijn U2-avonturen. Tonis bezocht onder meer concerten in Zuid-Korea en de Verenigde Staten. Ook dat lijkt in deze tijd van corona bijna bizar.

Thuisgekomen zie ik toch een mail in de box van Genemuiden Actueel. Iemand wil adverteren op de site. Mooi dat veel dingen wél door blijven gaan.