Pascal (column Wim Rietman)

Op een ongebruikelijk tijdstip is vorige week de Tour de France van start gegaan. Sinds jaar en dag is dat voor mij één van de mooiste sportevenementen van het jaar. Als klein ventje zat ik al aan de radio gekluisterd om naar de legendarische live verslagen van wijlen Theo Koomen te luisteren. En tegenwoordig stem ik – als het maar even kan – af op Radio Tour de France. Voetbal zal altijd wel mijn favoriete sport blijven, maar wielrennen is – op zijn Joop Zoetemelks – een goede tweede.

In het kielzog van al die geweldenaren in Frankrijk vinden in de rest van Europa allerlei koersen plaats. Door de coronacrisis wordt in een relatief kort tijdsbestek het complete seizoen afgewerkt. Voor de echte wielerliefhebber is dat natuurlijk smullen geblazen. Naast de Giro en de ronde van Spanje staan er dit jaar ook nog een WK en diverse klassiekers gepland.

In al dit geweld houdt zich momenteel een plaatsgenoot meer dan goed staande. Sinds een aantal weken rijdt Pascal Eenkhoorn prachtige uitslagen en de ultieme bekroning volgde afgelopen vrijdag met een overwinning in de slotetappe van de wielerweek “Coppi en Bartali” in Italië.

Pascal is twee jaar proffesional en van meet af aan liet hij zich al in het peloton gelden. Hij rijdt voor team Jumbo Visma, op dit moment het sterkste profteam van de wereld. Onder andere Primos Roglic, Tom Dumoulin, Steven Kruijswijk en Wout van Aert maken deel uit van deze ploeg.. In de 6 dagen dat de Tour nu bezig is verzamelden ze al 3 ritoverwinningen. En persoonlijk denk ik dat ze ook de Tourwinnaar 2020 gaan leveren. Ik verwacht dat dit Primos Roglic zal zijn.

Onlangs werd het contract van Eenkhoorn met twee jaar verlengd, eigenlijk de ultieme bevestiging dat team Jumbo het ziet zitten in Pascal. En dat kan ik goed begrijpen. Eén van zijn grootste prestaties leverde hij onlangs in het nationale kampioenschap dat werd verreden op de VAM-Berg in Wijster. De hele wedstrijd was Pascal van voren te zien en hij was uiteindelijk de enige die een aanval van een ontketende Mathieu van der Poel kon beantwoorden. Dat hij uiteindelijk moest lossen is niet bepaald een schande te noemen. Van der Poel is echt een renner van de buitencategorie. Zijn klasse is ongeëvenaard. Je zou er bijna een lofzang op schrijven.

Profwielrenner zijn is een Spartaans bestaan. Het seizoen is lang en je reist van hot naar her. En buiten de wedstrijden om moet er dagelijks getraind worden. In weer en wind of in verzengende hitte. Wielrenners zeuren niet. Ze zijn over het algemeen verrassend makkelijk benaderbaar en rijden ondanks zware valpartijen gewoon door. Aan uiterlijk vertoon wordt nauwelijks waarde gehecht.

In al die opzichten zijn ze nauwelijks met profvoetballers te vergelijken.  Zonder tatoeages vanaf de benen tot hoog in de nek hoor je er in dat wereldje nauwelijks bij. Gelukkig zijn er ook daar uitzonderingen.

Ik krijg een klein beetje het gevoel dat de prestaties van Pascal Eenkhoorn in Genemuiden nog niet geheel op waarde geschat worden. In het wielerwereldje moet je echt heel hard knokken voor je plekje. Dat heeft hij echt heel knap gedaan. En er staan nog mooie wedstrijden op het programma dit jaar. Pascal is 23 jaar. Dat is jong voor een renner. De beste jaren breken normaal gesproken aan rond de dertig jaar. Al spotten tegenwoordig renners als Van Aert, Van der Poel en Evenepoel met die ongeschreven wetten.

Het zou mij niet verbazen wanneer Pascal Eenkhoorn binnenkort een hele grote overwinning gaat binnenhalen. Dat zou voor elke wielerliefhebber in onze gemeente natuurlijk geweldig zijn. En vooral voor hemzelf.