Betap (column Wim Rietman)

“Wat vind je nou van die hele toestand bij Betap, Wim?”, vroeg de biljartvriend terwijl ik net de zoveelste onbegrijpelijke misser op het groene laken had geproduceerd. Zijn blik verried een mix van bovenmatige nieuwsgierigheid en minstens net zo veel hoop op een ongenuanceerd antwoord. Want ook in deze familietwist werd mij weer van vele kanten bevestigd dat er geen mooier vermaak bestaat dan leedvermaak.

De gerechtelijke uitspraak die er toe leidde dat de gebroeders Van Lente in hun functie als directeur voorlopig aan de kant werden gezet, heeft mij ook bovenmatig verrast. Ik wist eerlijk gezegd niet dat zoiets überhaupt mogelijk was. En ik weet helaas het een en ander af van problemen in familiebedrijven. Toen ik vijfendertig jaar geleden bij Timzo begon, was er als gevolg van een broedertwist net een bedrijvensplitsing achter de rug. Jarenlang vechten had er toe geleid dat Robusta en Timzo uiteindelijk allebei een eigen Timmerman als directeur kregen. De hele toestand had inmiddels met name Timzo aan de rand van de afgrond gebracht. Daar had ik  bij mijn aantreden overigens totaal geen weet van.

Timzo rechtte vervolgens onder een gedreven directeur zijn rug en groeide in de loop der jaren uit tot een modern bedrijf en een gerespecteerd speler op de internationale tapijtmarkt. Maar met het verstrijken van de tijd leidden nieuwe familieperikelen er mede toe dat het bedrijf uiteindelijk werd verkocht.

En zo gaat het vaak in familiebedrijven. Met name de derde generatie zorgt vaak voor problemen. Je hebt de verwervers (degenen die het bedrijf starten), daarna komen de ervers (de opvolgers). Vervolgens treden de bedervers aan. Deze beruchte derde lijn brengt de familieonderneming vaak aan de rand van de afgrond. Of er overheen.

Bij Betap is er overigens pas sprake van de tweede generatie.

Mensen die denken dat ik met leedvermaak naar de problemen bij Betap kijk, hebben het mis. Weliswaar is het bedrijf een concurrent van de firma die ik vertegenwoordig, maar ik heb al lang geleden geleerd dat het beter is om je op je eigen toko te concentreren en uit te gaan van eigen kracht. Bovendien werken er 230 mensen bij Betap. De meesten daarvan hebben een eigen gezinnetje en een huis waar de schoorsteen ook gewoon moet roken. Er zijn al problemen genoeg in de wereld. Zorgen om de continuïteit van het bedrijf waar ze werkzaam zijn gun je die er echt niet bovenop.

De tapijtindustrie moet sowieso op dit moment al alle zeilen bij zetten. De prijzen van de grondstoffen zijn tot recordhoogtes gestegen. Door de steeds maar stijgende inflatie daalt de vraag ook nog eens significant. Je hoeft geen econoom te zijn om te beseffen dat deze twee componenten niet tot een juichstemming leiden bij de diverse fabrikanten.

Betap is een mooi en modern bedrijf. Breed opgesteld met een tapijt-, naaldvilt-, tegel- en kunstgrastak. Maar ook goed opgestelde bedrijven kunnen in de problemen komen. Inmiddels is jurist John Jaakke op verzoek van de ondernemingskamer aangesteld om de onderneming voorlopig te leiden. En er moet natuurlijk gewerkt worden aan een definitieve oplossing voor een onderhand slepend conflict. Dat zal waarschijnlijk nog niet meevallen.

In Duitsland bestaat een bekende uitdrukking ‘Man sol mal über den eigenen Schatten springen’. Letterlijk vertaald: Je moet ook eens over je eigen schaduw springen. En dat betekent weer dat je soms ook eens iets moet doen wat eigenlijk tegen je overtuiging of karakter ingaat. Het is vanaf de zijlijn makkelijk conclusies trekken, maar toch denk ik dat er in dit geval iets dergelijks moet gebeuren.

Wim Rietman